حقایق جالب فیلم Get Out – برو بیرون
فیلم برو بیرون (Get Out) به نویسندگی و کارگردانی جوردن پیل، داستان جوان سیاهپوستی به نام کریس است که توسط خانواده‌ی نامزد سفید پوست خود برای آشنایی بیشتر و همچنین گذراندن آخر هفته به خانه‌ی آنها در منطقه‌ای دور افتاده دعوت می‌شود ولی در ادامه، با حضور کریس در این محیط جدید، او به صورت ناخواسته وارد کابوسی بزرگ می‌شود که رهایی از آن غیر ممکن به نظر می‌رسد. از Get Out برای نخستین بار در اوایل سال ۲۰۱۷ و در خلال جشنواره‌ی ساندنس رونمایی شد و در همان زمان، تحسین گسترده‌ی منتقدان را برانگیخت. این فیلم ترسناک در ادامه پس از نمایش درفصل بهار ضمن جلب رضایت تماشاگران به یکی از پدیده‌های سینمایی سال بدل شد و با وجود بودجه تنها ۴/۵ میلیون دلار، به مجموع فروش ۲۵۴ میلیون دلار دست یافت. Get Out در چهار بخش بهترین فیلم، بهترین کارگردانی، بهترین فیلمنامه اوریجینال و همچنین بهترین بازیگر نقش اصلی مرد نامزد دریافت جایزه اسکار شده است. در ادامه، با بررسی حواشی این اثر و حقایق جالب آن همراه ما باشید:
این مطلب بخش‌هایی از داستان فیلم را فاش می‌کند
- جوردن پیل داستان Get Out را از یکی از استندآپ کمدی‌های ادی مورفی در سال ۱۹۸۳ الهام گرفته است. در آن برنامه، مورفی با چند فیلم ترسناک همچون پولترگایست (Poltergeist) و وحشت در آمیتی‌ویل (The Amityville Horror) شوخی کرد و از مردم پرسید که چرا در این قبیل فیلم‌ها، سفیدپوستان وقتی پی می‌برند که خانه‌ی آنها توسط ارواح تسخیر شده، آنجا را رها نکرده و نمی‌روند؟ او در ادامه‌ی شوخی‌اش می‌گوید اگر با همسرش در یک خانه‌ی زیبا باشد و یک روح در گوشش زمزمه کند که برو بیرون، بلافاصله به همسرش می‌گوید که خیلی بد شد عزیزم. ما دیگه نمی‌تونیم بیشتر از این اینجا بمونیم.
- در فیلمنامه‌ی ابتدایی جوردن پیل، شخصیت کریس پس از کشتن خانواده‌ی آرمیتاژ توسط پلیس دستگیر می‌شود. با این وجود، او در طول ساخت فیلم با توجه به سابقه‌ی خشونت پلیس علیه سیاهپوستان، به این نتیجه رسید که تماشاگران ترجیح می‌دهند شاهد پایانی به مراتب مثبت‌تر باشند. با این وجود پایان دیگر فیلم نیز فیلمبرداری شده و همراه با نسخه ی DVD آن منتشر شد. در این پایان، پیش از کشته شدن رز، پلیس‌ها از راه رسیده و کریس را بلافاصله بازداشت می‌کنند. در ادامه راد به دیدن کریس رفته و از او می‌خواهد تا حقایق ماجرا را به پلیس بگوید ولی کریس که همچنان تحت تاثیر هیپنوتیزم میسی آرمیتاژ قرار دارد، قادر به بازگویی جزئیات وقایع نیست و فقط به این نکته اشاره می‌کند که خانواده آرمیتاژ را متوقف کرده تا دیگر قادر به تکرار اعمال شرورانه‌ی خود نباشند. راد نیز با حالت ناامیدی به او می‌گوید هیچ مدرکی برای اثبات بی‌گناهی وی وجود ندارد. در ادامه، کریس به سلول خود بازگردانده می‌شود در حالی که هم او و هم راد می‌دانند که به احتمال فراوان، هیچ راهی برای خروج از زندان برای وی وجود ندارد.
- دنیل کالویا برای گرفتن نقش اصلی فیلم، پنج مرتبه صحنه‌ی کلیدی فیلم را که شخصیت کریس باید در آن گریه می‌کرد اجرا کرد. کالویا در تمام برداشت‌ها به شکل بی‌نقصی این صحنه را اجرا کرد به طوری که هر بار تنها یک قطره اشک از چشمانش به پایین می‌چکید.
- چنس رپر، خواننده‌ی برنده جایزه گرمی، پس از تماشای Get Out آنقدر تحت تاثیر این فیلم قرار گرفت که تمام بلیط‌های مربوط به آن را در شیکاگو خریداری کرده تا مردم به صورت رایگان به تماشای آن بروند.
- تمام صحنه‌های فیلم در ۲۳ روز فیلمبرداری شد.
- آهنگ اصلی Get Out که در پایان فیلم پخش می‌شود، Sikiliza Kwa Wahenga نام دارد که در زبان سواحلی که بیشتر در شرق و مرکز آفریقا رایج است، معنای به فرشته گوش کن را می‌دهد. بنا به گفته‌ی مایکل ابلس، آهنگساز کار، این آهنگ نماد فریاد بردگان و صدای ناله‌ی قربانیان سیاهپوست است که قصد هشدار دادن به شخصیت کریس را دارند. بخشی از ترجمه‌ی متن آهنگ این است: برادر فرار کن. به صدای بزرگان گوش کن. ندای حقیقت را بشنو. فرار کن. جان خودت را نجات بده.
- با فروش فوق العاده‌ی Get Out، جوردن پیل به اولین نویسنده و کارگردان سیاهپوستی بدل شد که نخستین فیلمش بیش از ۱۰۰ میلیون دلار فروش کرد.
- بنا به اظهارات جوردن پیل، مکان خلایی که شخصیت کریس در آن غرق می‌شود کنایه از این مفهوم است که مهم نیست شما با چه شدتی فریاد می‌کشید چرا که سیستم در نهایت صدای شما را خفه خواهد کرد.
- مایکل ابلس به عنوان سازنده‌ی موسیقی متن فیلم، پیش از این در هیچ فیلم دیگری فعالیت نداشته است. جوردن پیل پس از شنیدن یکی از قطعات ابلس با نام افسانه‌های شهری (Urban Legends) بود که از کار وی خوشش آمده و با او همکاری کرد.
- Get Out تا دو ماه پس از آغاز نمایش خود، در بین ۱۰ فیلم برتر باکس آفیس ایالت متحده باقی ماند.
- شب مردگان زنده (Night of the Living Dead) به کارگردانی جرج رومرو، یکی دیگر از فیلم‌های الهام بخش جوردن پیل برای ساخت Get Out بود. شب مردگان زنده یکی از نخستین فیلم‌های مهیجی بود که برای نقش شخصیت قهرمان خود از یک سیاهپوست استفاده می‌کرد. از دیگر فیلم‌هایی که به شدت در ساخت Get Out تاثیر گذار بودند می‌توان به بچه رزماری (Rosemary’s Baby) به کارگردانی رومن پولانسکی و همسران استپفورد (The Stepford Wives) به کارگردانی برایان فوربز اشاره کرد.
- در ابتدا ادی مورفی برای ایفای نقش کریس انتخاب شد ولی جوردن پیل در ادامه احساس کرد که او برای ایفای نقش این شخصیت زیاد از حد مسن است.
- لیرل هاوری در نقش بهترین دوست کریس، بیشتر دیالوگ‌های خنده دار خود را به صورت فی‌البداهه می‌گفت.
- یاسوهیکو اویاما که در فیلم نقش یکی از افراد حاضر در مهمانی خانواده‌ی آرمیتاژ را با نام هیوکی تاناکا ایفا کرده است، در اصل یکی از اساتید بزرگ کاراته در ژاپن به حساب می‌آید. جوردن پیل برای ایفای نقش مرد ژاپنی به دنبال یک بازیگر محلی بود اما جستجو‌های وی در نهایت بی‌فایده ماند. در همین هنگام دوست پیل یعنی کن مارینو، اویاما را که پدر زنش بود برای ایفای این نقش به او معرفی کرد. بدین ترتیب اویاما بدون تجربه‌ی بازیگری در مقابل دوربین پیل قرار گرفت.
- جوردن پیل طی مصاحبه‌ی خود با جیسون گوراسیو اعلام کرد که در ابتدا قرار بود فیلم را در لس آنجلس فیلمبرداری کند ولی به دلیل کاهش بودجه و مشکلات مالی، لوکیشن‌های فیلم را به شهرهای موبیل و فیرهوپ در ایالت آلاباما تغییر داد. بنا بر نظر پیل، این تغییر یک توفیق اجباری بود چرا که در صورت فیلمبرداری در لس آنجلس، نتیجه‌ی کار به این خوبی از آب در نمی‌آمد.
- در اواسط اکتبر ۲۰۱۷، جوردن پیل با حضوری مخفیانه در کلاس درسی با موضوع نژادپرستی و بقاء که به مناسبت موفقیت فیلم Get Out در دانشگاه کالیفرنیا برگزار شده بود، موجب غافلگیری دانشجویان حاضر در جلسه شد. بدین ترتیب که پیل با هماهنگی استاد، در ردیف آخر دانشجویان نشسته و پس از مطرح شدن این پرسش که کارگردان فیلم به دنبال چه مفهومی درباره‌ی حس تملک بر سیاهپوستان بوده است، برای پاسخ دادن دستش را بالا آورد. دانشجویان پس از دیدن پیل او را تشویق کرده و از وی خواستند تا برای آنها به صحبت بپردازد. در ادامه بخش‌هایی از این جلسه ضبط شده و در توییتر پیل قرار گرفت.
- در جریان مراسم افتتاحیه‌ی فیلم Get Out، جوردن پیل اظهار کرد که فیلمنامه‌ی کار را در دوره ی نخست ریاست جمهوری باراک اوباما نوشته است؛ یعنی زمانی که احساس می‌شد نژادپرستی، مسأله‌ای مربوط به گذشته است و دیگر بساط آن برچیده شده است. با این حال او احساس کرد که حال و هوای فیلمنامه‌اش با جوی که بر جامعه حاکم است تناقض دارد و به همین دلیل، برای ساخت آن دست نگه داشت. پس از گذشت چند سال و همزمان با بالا گرفتن بحث خشونت علیه سیاهپوستان و پدید آمدن جنبش جان سیاهپوستان مهم است (Black Lives Matter)، پیل به این نتیجه رسید که زمان ساخت فیلمش فرا رسیده است.
- صحنه‌ای که در آن شخصیت کریس مجبور به تماشای ویدئویی قدیمی است که در آن به چگونگی روند کواگولا (Coagula) پرداخته می‌شود در فیلمنامه نبود. طبق فیلمنامه‌ی اصلی، در این صحنه آهنگی از جیمز تیلور با نام You’ve Got a Friend، در گوش کریس بارها و بارها به شکل آزار دهنده‌ای پخش می‌شود. جوردن پیل در هنگام ساخت فیلم متوجه شد که بودجه‌ی محدود فیلم، کفاف خرید حقوق این آهنگ را نمی‌دهد و ناچار به تغییر کار شد. پیل پس از اتمام فیلم اعتراف کرد که ایده پخش فیلم قدیمی بسیار بهتر از ایده گوش دادن به آهنگ از کار درآمده و این صحنه او را یاد ابتکار دارما (Dharma Initiative) در سریال تلویزیونی لاست (Lost) و همچنین صحنه‌هایی از فیلم ماتریکس (The Matrix) که در آن، مورفیس حقیقت اصلی را به نئو نشان می‌دهد می‌اندازد.
- در صحنه‌های مکالمه‌ی تلفنی دنیل کالویا و لیرل هاوری، در واقع هر دو بازیگر با خود جوردن پیل صحبت می‌کردند.
- پوستر سیاه و سفید فیلم که چشمان بهت زده‌ی شخصیت کریس در مرکز آن قرار گرفته، درواقع اشاره به پوستر فیلم فرانسوی نفرت (La Haine) به کارگردانی متیو کاسوویتس دارد. هر دوی این فیلم‌ها در خلال خود به مکاشفه‌ای فرهنگی درباره‌ی مفهوم نژادپرستی و خشونت می‌پردازند.
- جوردن پیل صحنه‌ی آغازین Get Out را از فیلم هالووین (Halloween) به کارگردانی جان کارپنتر الهام گرفته است. او همچنین صحنه‌ی هیپنوتیزم کریس توسط میسی آرمیتاژ را نیز از فیلم سکوت بره‌ها (The Silence of the Lambs) به کارگردانی جاناتان دمی الهام گرفته است. در سکوت بره‌ها، در صحنه‌هایی که شخصیت کلر استارلینگ از گذشته‌اش سخن می‌گوید، هم کلر و هم هانیبال لکچر در نما‌هایی بسته به صورت مستقیم به دوربین نگاه می‌کنند.
- آرموند وایت، منتقد آفریقایی آمریکایی نشریه‌ی National Review، نخستین فردی بود که به Get Out نمره منفی داده و بدین ترتیب، امتیاز فیلم در سایت راتِن تومِیتوز (Rotten Tomatoes) از ۱۰۰٪ به ۹۹٪ کاهش یافت. او معتقد است که Get Out فیلمی متعلق به لیبرالیسم مدرن و متمایل به سفیدپوستان است. وایت از آن دسته منتقدانی است که معمولا با آثاری که مورد تائید تمام منتقدان قرار گرفته به مخالفت می‌پردازد که از آن میان می‌توان به انیمیشن داستان اسباب بازی ۳ (Toy Story 3) اشاره کرد.
- دنیل کالویا و لیرل هاوری با اینکه فقط در یک صحنه‌ی کوتاه در انتهای فیلم در کنار یکدیگر ظاهر شده‌اند ولی در ادامه در جوایز ام تی وی (MTV) نامزد دریافت جایزه بهترین تیم دو نفره می‌شوند.
- جوردن پیل در صحبت‌های خود از ایده‌هایی برای ساخت ادامه‌ی فیلم Get Out سخن گفته است.
- جوردن پیل که بیشتر به خاطر نویسندگی و تولید سریال Key and Peele و نقش آفرینی در آثار کمدی به شهرت رسیده است، با ساخت Get Out باعث غافلگیری همگان شد. پیل در این باره می‌گوید که وحشت، ژانر مورد علاقه‌ی او است و در ساخت فیلمش صرفا به دنبال این بود که یک اثر مهیج و ترسناک بسازد.
- پس از نمایش Get Out و محبوبیت سریع آن، چالشی با نام چالش Get Out در محیط‌های مجازی شکل گرفت. به صورتی که افراد مختلف همچون صحنه‌ای که والتر با نهایت سرعت به سمت کریس می‌دود، به سرعت می‌دویدند و در آخرین لحظه مسیر خود را تغییر می‌دادند. خود جوردن پیل و دنیل کالویا نیز این چالش را تجربه کردند. دنیل کالویا این چالش را در هنگام فیلمبرداری فیلم پلنگ سیاه (Black Panther) به همراه بازیگران و دست اندرکاران این اثر همچون لوپیتا نیونگو و مایکل بی جوردن انجام داد.
- با فروش موفقیت آمیز فیلم‌هایی نظیر Get Out، آن (It)، شکاف (Split) و آنابل: آفرینش (Annabelle: Creation)، سال ۲۰۱۷ به نخستین سالی در تاریخ سینما تبدیل شد که فروش آثار ترسناک آن در آمریکا از مرز یک میلیارد دلار گذشت.
- این دومین مرتبه است که استیون روت نقش یک مرد کور را بازی می‌کند. او پیش از این در فیلم اوه برادر کجایی؟ (O Brother, Where Art Thou?) به کارگردانی برادران کوئن نیز چنین نقشی را ایفا کرده بود.
- صحنه‌هایی که لیرل هاوری در نقش مامور فرودگاه در بیرون از فرودگاه ایستاده است در واقع در مقابل یک اسکله فیلمبرداری شده است. این صحنه‌ها نخستین سکانسی بود که فیلمبرداری شد.
- جوردن پیل پیش از نمایش فیلم در مصاحبه‌ای با راتن تومیتز (Rotten Tomatoes) عنوان کرده بود که این فیلم ترکیبی از ژانرهای مختلف است و آن را یک فیلم ترسناک هجوآمیز توصیف کرده بود.
- تاد مک فارلن، از Get Out به عنوان مهمترین منبع الهام فیلم ابرقهرمانی خود تحت عنوان اسپاون (Spawn) نام برده است.
- آهنگ Run, Rabbit, Run که در صحنه‌ی آدم ربایی ابتدایی فیلم توسط خانواده آرمیتاژ پخش می‌شود، ساخته‌ی نوئل گی، آهنگساز بریتانیایی، است. نام اصلی نوئل، رجینالد آرمیتاژ است.
- کریس پرت، برایس دالاس هاوارد و سایر بازیگران و دست اندرکاران فیلم دنیای ژوراسیک: سقوط پادشاهی (Jurassic World: Fallen Kingdom) در هنگام فیلمبرداری این فیلم در لندن، به صورت دسته جمعی به تماشای Get Out رفتند. پرت در ادامه در پستی ویژه در صفحه‌ی اینستاگرام خود به تحسین هنر جوردن پیل پرداخت.
- جوردن پیل در مصاحبه‌ای اظهار کرده است که فیلمنامه‌ی Get Out را لزوما برای ساخته شدن ننوشته بود و بیشتر به آن با جنبه‌ی سرگرمی نگاه می‌کرد.
- جوردن پیل در صحنه‌ی نیمه شب که شخصیت والتر با سرعت تمام به طرف کریس و مخاطبان دویده و باعث برانگیخته شدن واکنش فیزیکی مخاطبان می‌شود، از همان تکنیکی استفاده کرده که آلفرد هیچکاک در فیلم شمال از شمال غربی (North by Northwest) استفاده می‌کند.
- اتحادیه‌ی مطبوعات خارجی هالیوود که برگزار کننده‌ی اصلی مراسم گلدن گلوب است، زمانی که فیلم Get Out را برای نامزدی جوایز خود در دسته ی آثار کمدی/ موزیکال قرار داد، با واکنش جنجالی تعداد زیادی از مخالفان روبرو شد که اعتقاد داشتند این اثر بیشتر واجد شرایط قرار گرفتن در بین فیلم‌های درام است. مخالفان بر این باور بودند که Get Out علی‌رغم داشتن لحظات کمدی و پس زمینه‌ی هجوگونه‌ی خود، دارای فضایی کاملا جدی است. جوردن پیل در واکنش به این جنجال‌ها در توییتر خود نوشت که Get Out در واقع یک اثر مستند است.
- پس از موفقیت Get Out، مجموعه‌ای از دوره‌های آموزشی با محوریت مسائل نژادی و نمادگرایی در دانشگاه‌های آمریکا برگزار شد.
- بازیگران و دست اندرکاران سریال اتفاقات ناآشنا (Stranger Things)، به صورت دسته جمعی Get Out را به عنوان محبوب ترین فیلم ترسناک سال ۲۰۱۷ خود معرفی کردند.
- کمپانی بلوم هاوس پروداکشنز (Blumhouse Productions) در سال ۲۰۱۷ با ساخت سه فیلم شکاف (Split) به کارگردانی ام نایت شیامالان، Get Out به کارگردانی جوردن پیل و روز مرگت مبارک (Happy Death Day) به کارگردانی کریستوفر لاندن به سود کلانی دست یافت. این کمپانی برای تولید این آثار مجموعا ۱۸ میلیون و ۳۰۰ هزار دلار هزینه کرد ولی در نقطه‌ی مقابل، فروش جهانی آنها به رقمی نزدیک به ۶۵۰ میلیون دلار رسید.
- Get Out با دریافت امتیاز ۹۹٪ از سایت راتِن تومِیتوز (Rotten Tomatoes) از مجموع نظر نزدیک به ۳۰۰ منتقد، در میان تمام آثار ترسناک تاریخ سینما بهترین عملکرد را به خود اختصاص داده است. از سایر آثار ترسناک برتر می‌توان به فیلم بچه رزماری (Rosemary’s Baby) به کارگردانی رومن پولانسکی با امتیاز ۹۹٪ (۶۹ منتقد)، فیلم‌های بیگانگان (Aliens) به کارگردانی جیمز کامرون، شخص درست را راه بده (Let the Right One In) به کارگردانی توماس آلفردسن و بابادوک (The Babadook) به کارگردانی جنیفر کنت با امتیاز ۹۸٪ و فیلم‌های او تعقیب می‌کند (It Follows) به کارگردانی دیوید رابرت میچل، نوسفراتو (Nosferatu) به کارگردانی فریدریش ویلهلم مورنائو و روانی (Psycho) به کارگردانی آلفرد هیچکاک با امتیاز ۹۸٪ اشاره کرد. البته در این میان چهار فیلم فرانکشتاین (Frankenstein) به کارگردانی جیمز ویل، مطب دکتر کالیگاری (Das Kabinett des Doktor Caligari) به کارگردانی رابرت وینه، عروس فرانکنشتاین (Bride of Frankenstein) به کارگردانی جیمز ویل و انزجار (Repulsion) به کارگردانی رومن پولانسکی موفق به کسب امتیاز ۱۰۰٪ شده‌اند ولی نسبت به Get Out مورد ارزیابی منتقدان بسیار کمتری، چیزی حدود ۶۰ نفر قرار گرفته‌اند.
- دنیل کالویا در مورد مهمانی به تصویر کشیده شده در فیلم ادعا می‌کند که خودش نیز پیش از این در چنین مراسمی شرکت کرده و مفهومی که جوردن پیل به آن اشاره دارد کاملا درست است. اینگونه مهمانی‌ها اگرچه در ظاهر چندان نژادپرستانه به نظر نمی‌رسند ولی دقیقا حاوی همین مفهوم هستند. این مکالمات ناراحت کننده‌ی رد و بدل شده بین مهمانان به ظاهر بخشی از روال عادی زندگی است ولی در واقع حقیقت تلخی را در دل خود دارد. پیل در Get Out در قالب یک اثر سینمایی چیزی را به تصویر کشیده که میلیون‌ها نفر آن را تجربه کرده و در خلال آن احساس حقارت و احمق بودن به آنها دست داده است. اما پیل به دنبال بیان این حقیقت است که نه شما احمق نیستید.
- بردلی وایتفورد و کاترین کینر که در فیلم نقش آقا و خانم آرمیتاژ را ایفا کرده‌اند، پیش از این در فیلم یک جنایت آمریکایی (An American Crime) به کارگردانی تامی اوهاور نیز هم‌بازی یک دیگر بوده‌اند.
- جوردن پیل به خاطر پیشینه‌ی بردلی وایتفورد در سریال بال‌های غربی (The West Wing) بود که او را برای نقش شخصیت دین آرمیتاژ انتخاب کرد. وایتفورد در آن سریال، نقش جاش لیمان، معاون رئیس جمهور ایالت متحده، مشاور ارشد دولت و مغز متفکر سیاسی کشور را ایفا می‌کند.
- جوردن پیل در پاسخ به این سوال که تجربه‌ی ساخت Get Out و موفقیت عظیم آن چه تاثیری در مسیر کارنامه‌ی هنری وی و تغییر رویکردش در فیلمسازی خواهد گذاشت اعتقاد دارد که این موفقیت باعث می‌شود که اعتماد به نفس وی به اندازه‌ی کوچکی افزایش پیدا کند. او اظهار می‌کند که از همان ابتدا هدف خود را باور داشت ولی همچنان نگران عدم حمایت‌های لازم و متحمل شدن شکستی بزرگ بود. این موفقیت باعث خواهد شد که نسبت به گذشته با سرعت بیشتری کار کند.
- بعد از فیلم سلما (Selma) به کارگردانی ایوا دوورنی، این دومین مرتبه است که استیون روت و کیت استنفیلد در فیلمی با موضوع نژادپرستی با یکدیگر هم‌بازی می‌شوند.
- برای به تصویر کشیدن محیط خلا در طول فیلم، از ترکیب جلوه‌های میدانی با جلوه‌های کامپیوتری استفاده شد به گونه‌ای که سیم‌هایی به دنیل کالویا وصل شده و بدن وی به حالت شناور روی یک پس زمینه‌ی سیاه قرار داده شد.
- کمپانی یونیورسال پیکچرز (Universal Pictures) به عنوان توزیع کننده‌ی Get Out، هشت ماه پس از آغاز نمایش فیلم، کمپینی حمایتی را برای موفقیت این اثر در رقابت جوایز اسکار به طور رسمی راه اندازی کرد.
- جوردن پیل دومین کارگردان آفریقایی آمریکایی سینما است که برای ساخت اولین فیلم خود، نامزد دریافت جایزه اسکار بهترین کارگردانی شده است. نخستین نفر جان سینگلتون بود که در سال ۱۹۹۱ برای فیلم پسرها و محله (Boyz n the Hood) نامزد دریافت این جایزه شد.
- پس از موفقیت فیلم Get Out جوردن پیل اعلام کرد که به خاطر تمرکز بیشتر روی کارگردانی، به زودی از بازیگری در فیلم‌ها کناره گیری خواهد کرد.
- گوشی شخصیت کریس، لومیا ۹۵۰ محصول شرکت مایکروسافت است.
- پس از برخورد اتومبیل کریس و رز با گوزن، پلیسی که در صحنه حاضر شده پس از دیدن کارت شناسایی رز خواستار بررسی کارت شناسایی کریس می‌شود. در این هنگام رز با تحریک احساسات پلیس، از او می‌خواهد که دست از این کار خود بردارد. در صورت بررسی کارت شناسایی کریس توسط پلیس، مشخص می‌شد که او پیش از ناپدید شدن، همراه رز بوده است.
- جوردن پیل معتقد است که قدرت داستان پردازی Get Out باعث همدلی مخاطبان با شخصیت کریس واشنگتون می‌شود و این امکان را برای تماشاگران فراهم می‌کند که با کفش‌های شخصیت کریس واشنگتون به قدم زدن بپردازند. در واقع مخاطبان از زاویه‌ی دید کریس به تماشای زندگی دیگران می‌نشینند.
- شخصیت والتر که در واقع پدر حقیقی دین آرمیتاژ است، هرگز در طول زندگی خود قادر به هضم شکستش در رقابت‌های المپیک ۱۹۳۶ از جسی اونز که دونده‌ای سیاهپوست بود، نشد. به همین دلیل است که در یکی از صحنه‌های فیلم، والتر را در حالی که با خشم در حال دویدن است می‌بینیم. والتر، شخصیت کریس را نماد جسی اونز می‌پنداشت و در صحنه‌ی پایانی فیلم، زمانی که قصد کشتن کریس را داشت، قرار بود جمله‌ی بالاخره شکستت می‌دهم جسی را به زبان بیاورد که البته در نهایت، این عبارت با نظر جوردن پیل حذف شد. برخی بر این باورند که آرمیتاژ بزرگ پس از از دست دادن قهرمانی المپیک بود که دچار بیماری شد و به کسب و کار خونین خود روی آورد.
- شخصیت میسی آرمیتاژ به دلیل رابطه‌ی کریس با دخترش مخالف سیگار کشیدن کریس نبود بلکه نگرانی او بابت این احتمال بود که با ادامه یافتن این وضعیت، بدن کریس قادر به میزبانی از شخصیت جدیدی که قرار بود به جای وی قرار بگیرد نباشد.
- شخصیت جورجیا به این دلیل تصویر خود را در انعکاس پنجره نگاه می‌کرد که مطمئن باشد زخم های جراحی پلاستیک وی روی سرش قابل رویت نیستند. وجود این زخم‌ها باعث شده که ما دو شخصیت والتر و آندره را در طول فیلم هیچگاه بدون کلاه نبینیم.
- در اوایل فیلم، دین آرمیتاژ در خلال گفتگوی خود با کریس به او می‌گوید که من جورجیا و والتر را برای نگهداری از والدینم استخدام کردم و پس از مرگ پدر و مادرم، نمی‌توانستم تحمل کنم که آنها اینجا را ترک کنند. در واقع در این صحنه، منظور دین از آنها، والدین خودش هستند نه جورجیا و والتر. دین همچنین چندین مرتبه کریس را با عبارت مرد من خطاب می‌کند که در ابتدا چنین به نظر می‌رسد که او به دنبال برقراری ارتباطی عاطفی با کریس است ولی در ادامه مشخص می‌شود که دین واقعا کریس را متعلق به خود می‌داند و قصد استفاده از بدن و مغز وی را دارد.
- پس از برخورد اتومبیل رز و کریس با حیوان، کریس تحت تاثیر این حادثه قرار گرفته و با حالتی کاملا ناراحت بالای سر جسد حاضر می‌شود. این در حالی است که رز بدون اینکه کنترل خود را از دست دهد، در فاصله‌ای دورتر با حالتی کاملا بی‌تفاوت ایستاده و کریس را تماشا می‌کند. در این صحنه برای اولین بار به شکلی نامحسوس، بخشی از ویژگی‌های شخصیت واقعی رز به تصویر کشیده می‌شوند.
- در پایان فیلم، کریس شخصیت رز را نیز همچون مادر خود، به حالت مرگ در کنار جاده رها کرده و می‌رود.
- ایده‌ی فیلم زمانی به ذهن جوردن پیل رسید که در سال ۲۰۰۸، اعضای حذب دموکرات به دنبال یافتن پاسخ این پرسش بودند که در حال حاضر، یک زن برای ریاست جمهوری آمریکا مناسب تر است یا یک رنگین پوست؟ او در ادامه، ایده‌ی اولیه‌ی خود را با موضوع داستان فیلم همسران استپفورد (The Stepford Wives) ترکیب کرد که در آن، مردان یک دهکده، همسران خود را با ربات جایگزین می‌کنند.
- جوردن پیل به گفته‌ی خودش، از بسیاری از رویداد‌های نژادپرستانه و جنایت‌هایی که در زمان دولت باراک اوباما رخ داد، برای نگارش فیلمنامه‌اش الهام گرفته است؛ آن هم در دوره‌ای که قرار بود مهر تأییدی بر گذر آمریکا از نژادپرستی باشد. او می‌گوید برای من به عنوان یک آمریکایی آفریقایی تبار، هیچ چیز ترسناک‌تر از این نیست که یک دختر سفیدپوست شیطان صفت، با دروغ هایش من را بازیچه‌ی خود قرار دهد.
- با وجود اینکه Get Out نامزد دریافت ۴ جایزه‌ی اسکار در بخش‌هایی بسیار مهم شده ولی لیرل هاوری، بازیگر نقش راد و بهترین دوست شخصیت کریس به مراسم اسکار دعوت نشده است. هاوری در برنامه ی Jimmy Kimmel Live! خطاب به جیمی کیمل گفت که وقتی جویای بلیط خود برای شرکت در مراسم شده، به او گفته‌اند که متاسفانه به مراسم دعوت نشده است. کیمل نیز که همچون مراسم اسکار سال گذشته، اجرای این دوره را نیز بر عهده خواهد داشت در جواب وی گفت: نگران نباش. من مجری این مراسم هستم و تو را با خودم به آنجا خواهم برد. نقش راد به صحنه‌های کم اهمیت محدود نمی‌شود و تو در روند داستان فیلم، نقش مهمی داشته‌ای!
- جوردن پیل از آلیسون ویلیامز خواسته بود که نقش رز را در قالب دو شخصیت کاملا متفاوت ایفا کند. یکی نامزد مهربان و وفادار کریس و دیگری، یک هیولای بی‌رحم و بی‌عاطفه. پیل در میان صحنه‌های مربوط به شخصیت رز، بیش از همه نگران خوب از آب درآمدن صحنه‌ای بود که او باید به صورت تلفنی با شخصیت راد به گفتگو می‌پرداخت. چرا که در این صحنه، ویلیامز باید چهره‌ی رز بی‌رحم را به خود می‌گرفت ولی با لحن رز مهربان صحبت می‌کرد.
- در صحنه‌ای که کریس و جورجیا در اتاق خواب با یکدیگر در حال گفتگو هستند، پوستری در پشت سر کریس به دیوار چسبانده شده که روی آن عبارت Chris is Dead قابل مشاهده است.
- آلیسون ویلیامز پس از اینکه هویت شیطانی وی در فیلم نمایان می‌شود، مجبور است که تغیییر بزرگی در نحوه‌ی بازی خود ایجاد کند. از آنجایی که در طول فیلمبرداری دو سوم اول فیلم، رابطه‌ی گرمی بین ویلیامز با بازیگران فیلم خصوصا دنیل کالویا شکل گرفته بود، بسیار دشوار بود که او در برابر آنها به یکباره تغییر رویه دهد. به همین دلیل در طول دوران فیلمبرداری صحنه‌های یک سوم پایانی فیلم، رابطه‌ی سردی را با عوامل کار برقرار کرده و در خارج از لحظات فیلمبرداری، ترجیح می‌داد کاملا تنها باشد.
- بنا به گفته‌ی جوردن پیل، انتخاب اتومبیل پورشه‌ی سفید متعلق به شخصیت جرمی، ادای احترامی به فیلم‌های دوئل (Duel) و آرواره‌ها (Jaws) به کارگردانی استیون اسپیلبرگ و کریستین (Christine) به کارگردانی جان کارپنتر بود. پیل اعتقاد داشت که به خاطر پیشینیه‌ی ذهنی تماشاگران از پورشه، از همان صحنه‌ی ابتدایی فیلم، نوعی حس تنش به آنها منتقل می‌شود.
- در خلال مهمانی خانواده‌ی آرمیتاژ، شخصیت دین در قالب بازی بینگو در واقع مشغول به حراج گذاشتن کریس به صورت خاموش است که در نهایت، مرد نابینا برنده‌ی حراج می‌شود.
- جوردن پیل در هنگام نگارش فیلمنامه‌ی Get Out، یک پس زمینه‌ی کامل را برای دوستان خانواده‌ی آرمیتاژ در ذهنش داشت. در واقع آنها عضو یک جامعه‌ی باستانی مخفی هستند که از عقاید گروهی تحت عنوان شوالیه‌های معبد (Knights Templar) پیروی می‌کنند. شوالیه‌های معبد گروه نظامی ثروتمندی بودند که در قرن ۱۲ میلادی، همزمان با جنگ‌های صلیبی توسط کلسیای کاتولیک تشکیل شدند. گروهی حتی عقاید فراماسونری را بر‌گرفته از گروه شوالیه‌های معبد می‌پندارند. این گروه که خانواده‌ی آرمیتاژ و دوستانشان نیز ادامه دهنده‌ی راه آنها هستند، بنا بر وعده‌ی جام مقدس، طی قرن‌ها به دنبال دست یافتن به زندگی ابدی بودند و در نهایت با استفاده از روش کواگولا (Coagula) که در فیلم نیز به آن اشاره می‌شود به نوعی به این هدف دست پیدا می‌کنند. در صحنه‌ی ابتدایی فیلم شخصیت جرمی آرمیتاژ در شرایطی اقدام به ربودن آندره می‌کند که از همان کلاه شوالیه‌ای به سر دارد که شوالیه‌های معبد نیز از آن استفاده می‌کردند.
- در اواخر فیلم ما شخصیت رز را می‌بینیم که در کنار جستجوی اینترنتی برای قربانی بعدی خود، همزمان با گوش دادن به آهنگ I’ve Had) The Time of My Life) مشغول خوردن تنقلات با شیر است و در نمای بازتر نیز عروسک وی را در سمت چپ می‌بینیم. جوردن پیل در خلال مصاحبه‌ی خود با Vanity Fair در پیش از نمایش فیلم، ضمن معرفی این صحنه به عنوان یکی از محبوب‌ترین صحنه‌های وی، توضیح می‌دهد که رز مبتلا به اختلال وسواس فکری-عملی (O.C.D) است و با این اختلال بزرگ شده است. او دقیقا همان چیزهایی را می‌خورد که در دوران کودکی می‌خورد و به همان شیوه‌ی کودکی نیز عمل می‌کند.
