تسخیر دنیای ما به دست زامبی ها، زیاد هم طول نمی‌کشد. مقاله‌ی جدیدی که در یک ژورنال دانشجویی منتشر شده بیان می‌کند که لشکر زامبی ها تنها در عرض 100 روز، جمعیت انسان‌های روی کره‌ی زمین را به 273 نفر کاهش می‌دهند؛ یعنی انقراض نسل بشر در حدود 3 ماه!
این مقاله که در ژورنال موضوعات خاص فیزیکی دانشگاه Leicester چاپ شده، به طرز جالبی از مدل مشهور SIR استفاده کرده که کاربرد آن در شبیه‌سازی اپیدمی‌ها و نحوه‌ی انتشار بیماری‌ها در طی زمان است. البته این اولین باری نیست که از زامبی ها برای بیان هشدارهای سلامت جمعی استفاده می‌شود. برای نمونه، در دسامبر سال 2015، ژورنال پزشکی انگلیس The Lancet، یک مقاله‌ی جالب را با عنوان “ویروس زامبی: اپیدمیولوژی، درمان و پیشگیری” چاپ کرد. همچنین، یک پست وبلاگی از مرکز کنترل و پیشگیری بیماری‌ها، آمادگی در برابر حمله‌ی زامبی ها را به عنوان روشی برای آمادگی در برابر بلایای طبیعی استفاده کرد که به سرعت در اینترنت پخش شد.
در این تحقیق جدید، دانشجویان دانشگاه Leicester فرض کردند که هر زامبی دارای 90 درصد شانس موفقیت در یافتن و سرایت ویروس به یک انسان دیگر است – با این نرخ احتمال، ویروس زامبی دو برابر مسری‌تر از طاعون سیاه خواهد بود که در صده‌ی 1300 میلادی، اروپا را فرا گرفت و در حدود یک سوم تا یک دوم از جمعیت را به کام مرگ کشاند.
علاوه بر این، محققان چنین فرض کردند که هر زامبی می‌تواند تا 20 روز بدون آنکه مغز انسانی را بخورد زنده بماند!
چقدر زمان می برد تا زامبی ها، اشرف مخلوقات زمین را منقرض کنند؟
اگر جمعیت کنونی جهان را حدودا 7.5 میلیارد نفر در نظر بگیریم، دانشجویان محاسبه کردند که تنها یک زامبی، می‌تواند در طی 20 روز، یک اپیدمی قابل توجه را به راه اندازد. در این زمان، ویروس زامبی همه‌گیر شده و فاجعه شروع می‌شود. اگر چنان فرض کنیم که هیچگونه قرنطینه‌ی جغرافیایی توسط انسان‌ها صورت نگیرد، پس از گذشت 100 روز از مبتلا شدن اولین انسان، جمعیت مردم به تنها 181 نفر خواهد رسید و در حدود 190 میلیون زامبی نیز در جهان وجود خواهد داشت.
اگر قرنطینه‌ی جغرافیایی صورت گیرد، شرایط برای انسان‌ها کمی بهتر می‌شود. اگر فرض کنیم که ویروس زامبی فقط از طریق نواحی مسری منتقل شود و زامبی ها تا حدودی توانایی سفر نداشته باشند (از منطقه‌ی فعلی خود خارج نشوند مگر آنکه حداقل 100 هزار زامبی در آنجا وجود داشته باشد)، بازماندگان انسانی پس از گذشت 100 روز، تنها 273 نفر خواهد بود.
البته مدل‌های شبیه‌سازی واقع‌بینانه‌تر ممکن است اینگونه فرض کنند که با گذشت زمان، هر زامبی شانس کمتری برای پیدا کردن انسان داشته باشد چراکه در واقع انسان‌ها یا مرده‌اند و زامبی شده‌اند یا آنکه خود را قایم کرده‌اند. محققان همچنین می‌گویند که “ما احتمال کشته شدن زامبی ها توسط انسان‌ها را به مدل شبیه‌سازی اضافه نکرده‌ایم.”
اما نگران نباشید؛ این دانشجویان در مقاله‌ی بعدی خود دقیقا همین کار را کردند. آن ها عمر زامبی ها را به یک سال افزایش دادند تا کمی اوضاع را سخت‌تر کنند اما در عوض، به هر انسان 10 درصد شانس برای کشتن یک زامبی در روز را دادند. آن‌ها همچنین تولید مثل انسان‌ها را در نظر گرفتند و فرض کردند که هر خانم در سن بارداری، می‌تواند هر سه سال یک بار، فرزندی را به دنیا بیاورد.
با اضافه شدن این فرض‌ها و احتمالات، امید برای نجات نسل بشر بیشتر شد. در این مدل، جمعیت انسان‌ها باری دیگر سریعا به تنها چند صد نفر کاهش پیدا کرد. اما هر زامبی پس از 1000 روز از بین می‌رود؛ بدین ترتیب پس از گذشت 10,000 روز از شروع اپیدمی، جمعیت انسان‌ها دوباره شروع به ترمیم می‌کند و می‌توانند جنگ با زامبی ها برای تسخیر زمین را دوباره آغاز کنند.
گجت نیوز
