«سایمون پگ» در مصاحبه با گاردین از سرگشتگی، اعتیاد و افسردگی می‌گوید
«سایمون پگ» که در تمام طول دوران بازیگری‌اش سعی کرده مردم را بخنداند، خود به سرنوشت پالیاچی معروف دچار شده. بازیگر فیلم «مأموریت غیرممکن: فال‌اوت» (Mission: Impossible – Fallout) در مصاحبه با گاردین از دست و پنجه نرم کردن‌های طولانی خود با افسردگی و اعتیاد صحبت کرده، مشکلی که پس از اولین ورودش به «مأموریت غیرممکن» نه تنها بهتر نمی‌شود بلکه وخامت بیشتری هم پیدا می‌کند.
پگ که معتقد است در بهترین زمان ممکن برای مصاحبه به سراغش آمده‌اند، پیش از ورود به آثار بلاک‌باستر، کار طنز را با نوشتن سیت‌کام «Spaced» و فیلم کمدی «شان می‌میرد» آغاز کرد. «باید پیش خودم می‌گفتم در فیلمی با تام کروز همبازی شده‌‌ام، و نقش اسکاتی را در پیشتازان فضا بازی می‌کنم. این اتفاق باید مرا خوشحال کند. اما نکرد.»
وی که اکنون ۴۸ سالگی خود را سپری می‌کند، اضافه می‌کند که آن سال‌های بحران را که از ۱۸ سالگی ظهور کرد از مردم مخفی کرده و تا سال ۲۰۰۵ سعی داشته خوددرمانی پیشه کند: «من یک بازیگرم، بنابراین همیشه نقش بازی می‌کردم.» اما پس از پرواز به لوس آنجلس برای بازی در «مأموریت غیرممکن ۳» در سال ۲۰۰۶ اوضاع او کمی تغییر می‌کند. «وقتی آن فیلم را دوباره می‌بینم، می‌توانم شرایطم را درک کنم، شرایط گمگشتگی، بدبختی و اعتیاد به الکل را.»
«اعتیاد از این حیث شما را باهوش می‌کند که اجازه نمی‌دهد فرصتی را از دست بدهید. مردم فکر می‌کنند کسانی که به الکل و مواد مخدر اعتیاد دارند، انسان‌هایی لاابالی و بی‌انگیزه‌اند. اینطور نیست… آن‌ها به شدت با برنامه‌اند. می‌توانند برای جرعه کوچکی ویسکی سریعاً از مکانی خارج شوند بدون اینکه شما بویی ببرید. اعتیاد باعث می‌شود کنترل همه امور خرد را به دست بگیرید. اما عاقبت نشانه‌هایش عیان می‌شود و همه به شما شک می‌کنند.»
تولد «ماتیلدا» دختر پگ نقطه تحولی در زندگی او بوده، نه به این دلیل که او را از این مخمصه می‌رهاند، بلکه به عکس، به این دلیل که این کار را نمی‌کند. «مهمترین اتفاق زندگی من بود. فکر می‌کردم شرایطم را تغییر می‌دهد. ولی تغییر نداد. زیرا نمی‌تواند تغییر دهد. هیچ اتفاقی نمی‌تواند. مگر اینکه درمان شوی.»
پگ پس از تولد ماتیلدا در کامیک-کان شهر سن دیگو برای معرفی فیلم «پل» (Paul) حاضر می‌شود، اما به یکباره تا چهار روز غیبش می‌زند و همینجاست که همسر او به وخامت اوضاعش پی می‌برد و چشم که باز می‌کند خود را در مرکز بازپروری می‌یابد. «فکر می‌کنم اگر این کار را نمی‌کردم و به من کمک نشده بود، الآن اینجا نبودم.»
حرفهای پگ معنای دیگری به «آخر دنیا»ی او می‌دهد، فیلمی که در آن او نقش مردی را بازی می‌کند که به همراه دوستان دوران مدرسه‌اش برای وفا به عهدی که بسته‌اند می‌خواهد در تمام مشروب فروشی‌های شهر مشروب بنوشد ولی وقتی که به آخرین مشروب فروشی شهر «آخر دنیا» می‌رسند، دنیا از هم می‌پاشد. «احساس کردم که اینگونه می‌توانم به مردم بگویم اعتیاد همین است. مثل این است که سر دیگری در بیاورید و آن سر فقط بخواهد خودش را نابود کند و نابودی خودش را به ازدواج، فرزند و شغل ترجیح دهد.»
اکنون که پگ اعتیادش را ترک کرده، می‌گوید، «از اتفاقاتی که رخ داده شرمنده نیستم و به نظرم اگر کسی بتواند با آن ارتباط برقرار کند، شاید بتواند انگیزه بگیرد و اصلاح شود. اما به آن افتخار هم نمی‌کنم… فکر نمی‌کنم رخداد باحالی بوده باشد، بلکه فقط وحشتناک بود.»
بحرانی که با «مأموریت غیرممکن ۳» آغاز شده بود در سال‌های فیلمبرداری «مأموریت غیرممکن: پروتکل روح» در سال ۲۰۱۱ شروع به بهبود یافتن می‌کند. پگ می‌گوید با شروع فیلمبرداری ترک کرده، «وقتی که فیلم را می‌بینیم همیشه به خنده می‌افتیم. خواهید دید که به یکباره استخوان گونه‌ام پیدار می‌شود!»
پگ برای بازی مجدد در نقش «بنجی دان» در فیلم «مأموریت غیرممکن: فال‌اوت» ۱۴۴ روز درگیر فیلمبرداری می‌شود و علت اصلی آن مصدوم شدن کروز در یکی از صحنه‌های اکشن است. «کارگردان فیلم «کریستوفر مک‌کواری» یادداشتی به من داد تا قبل از اینکه مشتی به صورتم بزنند کمی بیشتر مکث کنم. متأسفانه او این یادداشت را به بدلکارمان نداد و او در همان تایم معمول مرا زد.» پگ توضیح می‌دهد که نتوانسته مثل کروز اخلاق حرفهای را نگه دارد و آن صحنه را تا آخر بازی کند و «فقط فریاد زدم آخ!»
او در مورد رابطه کاری ۱۲ ساله‌اش با کروز می‌گوید، «هیچگاه در مورد اعتقاداتش با او صحبت نکرده‌ام. همه همیشه می‌پرسند که «آیا سعی کرده تو را هم به فرقه ساینتولوژی ترغیب کند؟ آیا فقط فرقه ساینتولوژی است؟» اما من هیچ وقت چیزی ندیده‌ام. بعضی وقت‌ها چند نفری از اهالی کلیسا سر فیلمبرداری می‌آیند، ولی تبلیغ آن را نمی‌کند. واضح است که دوست دارم بپرسم «[این ساینتولوژی] که می‌گویند چه کوفتی است؟»
«سایمون پگ» معتقد است که مردم در مورد کروز اشتباه می‌کنند، «مردم سریعاً می‌خواهند او را بدنام کنند، اما شرایط پیچیده‌ای دارد. او بیش از یک فضایی دیوانه است. نکته عجیب در مورد بالا و پایین پریدن‌های غیر عادی او در حین مصاحبه با اوپرا وینفری به خاطر عشق پرشورش نسبت به «کیتی هلمز» این است که آن مصاحبه در زمانی بیرون آمد که یوتیوب به تازگی ظهور کرده بود و به همین علت فیلم دست به دست چرخید. فقط می‌خواست کمی روی اعصاب باشد، همین. اما مردم به دنبال وحشت‌انگیز و ننگین جلوه دادن آنند.»
اگرچه می‌گویند مصاحبه با پگ آسان نیست و حتی گاهی می‌تواند لحن گزنده‌ای داشته باشد، اما در این گفتگو هیچ نشانی از این حالات مشاهده نمی‌شود و او نه تنها در مورد مسائلی چون اعتیاد به الکل به راحتی حرف می‌زند، بلکه به شکل خوشایندی درباره موضوعات مختلفی چون جنبش MeToo# و سفر به کاخ سفید و ملاقات با «میشل اوباما» شوخی می‌کند.
پگ که زمانی یک تحلیل مارکسیستی برای «جنگ ستارگان» نوشته، نمی‌تواند در این مصاحبه از مباحث مورد علاقه‌اش مثل نمایش مردانگی در فیلم‌های اکشن یا مضرات سینمای خانگی بر روی جامعه صحبت نکند. با این حال، تأکید می‌کند که تجسم کردن او به عنوان یک نرد اشتباه است. «جنگ ستارگان به شدت مرا تحت تأثیر قرار داد، ولی این فیلم هرگز آنقدرها اهمیت نداشت. من را به عنوان یک نرد می‌شناسند… اگرچه گاهی همچون یک نرد رفتار می‌کنم، ولی شخصیت مرا تعریف نمی‌کند.»
این بیانات برای کسی که کتابی با عنوان «نرد خوب کاری می‌کند» (Nerd Do Well) نوشته کمی چرب‌زبانانه به نظر می‌رسد. «چیزی درونم هست که سینما را می‌پسندد و این هیچ ربطی به سفینه‌های فضایی ندارد.» پگ می‌گوید داستان‌های علمی تخیلی که مضامین بزرگسالانه را در پس جلوه‌های ویژه خود دارد، در سال‌های جوانی‌اش برای او قابل توجه‌تر بوده است. «این روزها، خیلی از چیزهایی که به عنوان فرهنگ نرد می‌شناسیم چیزی بیش از سرگرمی‌های کودکانه نیست. جماعت بزرگسال از جمله خود من فیلم‌های ابرقهرمانی و فضایی را به تماشا می‌نشینند. یک نوع بچه‌گانه‌سازی غریب در جریان است. کودکی ما سر جای خود باقی است، اما می‌توانی تا ۳۰ یا حتی ۴۰ سالگی بزرگ نشوی.»
وی در پاسخ به این پرسش که آیا این مسئله خطرناک است یا نه می‌گوید، «بله! باعث می‌شود از واقعیت دور شویم. برای من خیلی عجیب است که بیش از مسئله مهاجرت در شبکه‌های اجتماعی از فیلم ابرقهرمانی بعدی سخن گفته می‌شود. شاید شرایط کنونی دنیا چنین باشد که نادیده گرفتن مسائل کار آسانی نباشد و مردم کمی چشم خودشان را به روی مشکلات باز کنند. شاید هم مردم فقط احساس می‌کنند قدرتی ندارند و کاری از دستشان برنمی‌آید و با خود می‌گویند «من که کاری از دستم ساخته نیست، پس بگذار این فیلم را تماشا کنم و از این رنج خلاص شوم.» اما وقتی در ظلمت بنشینیم و این بازی رنگ و نور را نظاره کنیم رنجمان بیشتر و بیشتر می‌شود.»
انتخاب‌های سینمایی بعدی پگ نشان می‌دهد که او مایل است بی آنکه ریشه‌های خود را رها کند، وارد عرصه جدیدی شود. او به زودی در فیلم مستقلی به نویسندگی و کارگردانی «کاترین اوبرایان» تحت نام «Lost Transmissions» در مورد آهنگسازی مبتلا به اسکیزوفرنی، جلوی دوربین می‌رود. او به شدت بر روی تفاوت اسکیزوفرنی و افسردگی تأکید می‌کند و می‌گوید «در مورد کشمکش‌های روانی چیزهایی می‌دانستم.» وی ضمناً خود را برای یک کمدی تلویزیونی دیگر با همکاری «نیک فراست» به نام «جویندگان حقیقت» در مورد گروهی از محققان فعالیت‌های فراطبیعی آماده می‌کند، اگرچه اعلام می‌کند که در کنار فراست تنها تهیه کنندگی آن را برعهده خواهد داشت.
جدای از فعالیت‌های سینمایی، پگ این روزها نه الکل می‌نوشد و نه دلتنگ است و زندگی آرامی را در هرتفوردشر انگلستان با همسر و دختر خود می‌گذراند. او با افتخار خبر می‌دهد که یوتوبری به نام «استمپی‌لانگ‌نوز» را به مراسم فرش قرمز قسمت جدید «مأموریت غیرممکن» دعوت کرده تا دخترش ماتیلدا بتواند او را از نزدیک ملاقات کند. «دخترم کسی مثل او را می‌پرستد… کاری به کار تام کروز ندارد.»
پگ با خنده جنون‌آمیز دیگری می‌گوید، «بردن دخترم به مدرسه، و تمیز کردن مدفوع سگ تنها چیزی است که برایم مهم است و من باید به انجام دادنشان ادامه دهم. مثل آرماگدون است. اما وقتی که با پارچه مرطوب روی زمین خم می‌شوم، درنگی می‌کنم و با خود می‌گویم… زندگی همین است.»
«مأموریت غیرممکن: فال‌اوت» ۲۵ جولای در بریتانیا و ۲۷ جولای در ایالات متحده اکران می‌شود.
