معرفی انیمیشن کوتاه Geri’s Game
تماشای آثار کوتاه Pixar همیشه می‌تواند لذت بخش باشد؛ Geri’s Game (بازی گِری) نیز از این قائده مستثنی نیست. Geri’s Game، انیمیشنی پنج دقیقه‌ای ساخته‌ی جان پینکاوا است که در نوامبر ۱۹۹۷ به همراه A Bug’s Life (زندگی یک حشره) در سینماها اکران شد و بعدها در نسخه VHS این انیمیشن نیز به همراهش منتشر شد. بازی گری توانست نظر تماشاگران را جلب کند و موفق به کسب جوایز متعددی از جمله جایزه‌ی بهترین انیمیشن کوتاه در مراسم اسکار شود. بازی گری اولین انیمیشن استودیو پیکسار است که در آن یک انسان به عنوان شخصیت اول حضور دارد و از نظر دست آورد‌های بصری به عنوان یکی از مهمترین آثار این استودیو به شمار می‌رود.
داستان «بازی گِری» درباره‌ی پیرمردی به نام گِری (که بعدها در فیلم داستان اسباب بازی‌ها ۲ حضور یافت و به شخصیت وکیل در گربه‌های اشرافی نیز بی شباهت نیست) است. گری که به پارک رفته تا شطرنج بازی کند به دلیل پیدا نکردن یک هم‌بازی مجبور می‌شود با خودش بر سر دندان‌های مصنوعیش رقابت کند. بازی شروع می‌شود و گری اولین حرکت را به سختی و با تعلل انجام می‌دهد، سپس به آرامی بلند می‌شود و به آن سوی میز می‌رود. گری با برداشتن عینک خود به شخصیت جدیدی تبدیل شده که بسیار سر حال‌تر و صد البته متکبرتر است. بازی گری با عینک و گری بی عینک با این تغییر مکان‌ها ادامه می‌یابد و با سریع‌تر شدن روند بازی، دیگر حتی شاهد تغییر جای این دو نیستیم؛ گویی که واقعا این دو یک نفر نیستند. بازی هر لحظه سریع‌تر و مهیج‌تر از لحظه‌ی قبل در جریان است و به نظر می‌رسد که کفه‌ی ترازو به سمت گری بی عینک سنگینی می‌کند، اما گری با عینک به هیچ عنوان نباید این مسابقه را به حریفش واگذار کند…
ساخت انیمیشن در زمان ساخت بازی گری، عملی سخت و زمان گیر بوده است و به همین دلیل استفاده از یک شخصیت برای حضوری دو گانه در داستان کار را برای سازندگان این اثر بسیار راحت‌تر کرده است. هر دو گری به جز در پوشیدن یا نپوشیدن عینک، از نظر ظاهری با هم مو نمی‌زنند، اما از حالت چهره و اخلاقیات خاصشان به راحتی می‌شود از یکدیگر تشخیصشان داد. گری با عینک، در حرکت آهسته و در رفتار ملایم است و همه چیز درباره‌ی او درست همانی است که از مردی در این سن و سال انتظار دارید. او کمی حواس پرت است و زیاد در تصمیم گیری سریع نیست؛ این مسائل را می‌توان از سکانسی که او منتظر است یکی صندلی را برایش هل دهد یا سبک شطرنج بازی کردن او فهمید. در دست دیگر، گری بی عینک، سریع، باهوش، شیطان و تا حدودی خود بین است؛ درست یکی از آن پدر بزرگ‌های دوست داشتنی و سر حالی که آدم می‌خواهد تمام وقتش را با آن‌ها بگذراند. حرکت پیکسار، در شخصیت پردازی «بازی گری» و نحوه‌ی به تصویر کشیدن آن در زمان خود بی نظیر بوده است.
در بخش بررسی شخصیت پردازی گفتیم که استفاده از یک شخصیت تا چه حد توانسته کار را برای سازندگان «بازی گری» راحت‌تر کند، اما این حرکت تنها اقدام آن‌ها در این زمینه نبود. در این انیمیشن، تمامی تمرکز روی گری و صفحه‌ی شطرنج است. با وجود اینکه شخصیت گری از نظر بصری بسیار چشم نواز و پر از جزئیات (از چروک‌های صورت گرفته تا تارهای موی شخصیت) طراحی شده، اما در ساخت «بازی گری» از پرداختن به جزئیات اضافه خودداری شده است؛ به جز چند درخت چیزی در بک گراند دیده نمی‌شود، آسمان آبی یک پارچه است، هیچ چیز در دور دست وجود ندارد، شخصیت دیگری در طول انیمیشن دیده نمی‌شود و در اغلب صحنه‌ها همه چیز جز گری و میز بازی‌اش در حالت محو قرار دارند. همه چیز در بازی گری به ساده‌ترین شکل ممکن، اما تر و تمیز و اتو کشیده است. با در نظر گرفتن زمان ساخت و از آنجایی که انیمیشن بازی گری در دسته‌ی آثار جاه طلبانه قرار نمی‌گیرد، نمی‌توان ایرادی به این سادگی گرفت. با وجود تمامی این سادگی و خودداری از صرف زیاد بودجه روی ساخت چیز‌هایی که اهمیت خاصی در اثر نهایی ندارند، از نظر بصری این اثر بسیار چشم نواز است و حین تماشای آن چیزی شما را آزار نخواهد داد؛ در واقع شما آنقدر درگیر تماشای رقابت جالب گری با خودش هستید که اصلا به چیز دیگری اهمیت نمی‌دهید. بازی گری از نظر انیمیشن نه به سبک کارتونی دیگر آثار کوتاه پیکسار و نه به سبک روند فوق واقع گرایانه‌‌ای است که این استودیو در سال‌های اخیر به چشم گرفته؛ این انیمیشن درست شبیه بقیه‌ی آثاری است که پیکسار در آن زمان ساخته است. برای مثال، اگر زندگی یک حشره به جای اینکه درباره‌ی حشرات باشد، درباره‌ی انسان‌ها بود، شخصیت‌هایی درست شبیه گری داشت. بازی گری اولین انیمیشن پیکسار است که در آن یک انسان خوب به تصویر کشیده است و به چشم غیر طبیعی یا رباتیک نمی‌آید.
موسیقی متن این انیمیشن، قطعه‌ی آکاردئون کلاسیک Flambée Montalbanaise، ساخته‌ی موزیسین جاز معروف فرانسوی-بلژیکی، Gus Viseur، است که به حال و هوای شیرین و کمدی بازی گری می‌خورد اما به نظر من سازندگان می‌توانستند موسیقی مناسب‌تری برای آن انتخاب کنند. به طور کل، صداگذاری در این انیمیشن درست مثل اکثر آثار این سبک، کمی اغراق آمیز به نظر می‌آید. با این حال باب پترسون (نویسنده، انیماتور و صداگذار پیکسار) به خوبی توانسته از پس اجرای نقش گری در این انیمیشن بربیاید.
بازی گری، اثری دوست داشتنی و جذاب است. کمتر کسی فکرش را می‌کند که تماشای تنها بازی کردن یک پیرمرد بتواند تا این حد سرگرم کننده باشد. این انیمیشن تنها هدف سرگرم کردن شما را دارد و به سراغ مفاهیم عمیق و پیام‌های همیشگی آثار پیکسار نمی‌رود و صد البته در هدفی که دارد، موفق ظاهر می‌شود. بازی گری را در زیر تماشا یا دریافت کنید و نظرات خود را با ما در میان بگذارید.
