نقد و بررسی Guilty Gear Xrd REVELATOR

“به قلم پرهام آقاخانی”

در صنعت بازی‌های فایتینگ معمولا چیزی به نام “بسته ی افزونه” (Expansion Pack) وجود ندارد. هر بار که نیاز باشد تا در بازی تغییراتی ایجاد شود، سازندگان بازی سریعا یک نسخه ارتقا یافته می‌سازند و آن را به عنوان نسخه جدیدتر به خورد بازیکنان می‌دهند. در گذشته این موضوع به دلیل نبود سیستم‌های آنلاین قابل درک بود، ولی اکنون دیگر نمی‌توان از این دلیل برای توجیه این کار استفاده کرد. به همین دلیل بود که واکنش مردم به نسخه ارتقا یافته Marvel vs Capcom 3 (با نام Ultimate MvC3) که با تغییراتی اندک آن هم فقط بعد از یک سال پس از عرضه بازی اصلی با قیمت کامل 60 دلاری عرضه شد، بسیار منفی بود.

این قضیه در مورد Guilty Gear هم صدق می‌کند. اما بر خلاف بیشتر بازی‌های مشابه، این سری در هر نسخه‌اش سعی می‌کند تا محتویات جدیدی ارائه دهد. حالا که نسخه جدید سری Xrd با نام “ریوِلِتور” (REVELATOR) منتشر شده، عده‌ای سازندگان را به کپی برداری محض از نسخه قبل متهم کرده‌اند؛ اما حقیقت این است که این بازی با این که از بسیاری از منابع نسخه قبلی استفاده می‌کند، درست برخلاف چیزی که همه فکر می‌کنند یک کپی محض از نسخه قبل نیست و بیش از هر چیزی به یک “گیلتی گیر” (Guilty Gear) کلاسیک شباهت دارد.

 

داستان بازی دقیقا چند روز بعد از پایان وقایع نسخه “ساین” (SIGN) آغاز شده و در دو مُد “اپیزود” (Episode) (همان بخش آرکید در نسخه “ساین”) و بخش داستانی (Story Mode) که باز هم به صورت یک انیمه سینمایی چند ساعته است، روایت می‌شود. داستان در این نسخه برای طرفداران این سری به طرز بی‌رحمانه‌ای روایت می‌شود و علاوه بر این که به شدت حماسی و دراماتیک است، همچنین بازیکن را با افشاگری‌های متعدد در مورد موضوعات مختلف بمباران می‌کند. به اضافه این که تعدادی از شخصیت‌های محبوب نسخه‌های قدیمی نیز به طرز غیرمنتظره‌ای در این نسخه بازگشته‌اند تا آدرنالین خون طرفداران به حداکثر برسد! (شخصا با دیدن یکی از شخصیت‌های محبوبم دیوانه شدم!)

به طور کلی، داستان این نسخه عالی است ولی دو ایراد دارد: اول این که داستان بازی برای تازه واردین ممکن است گیج کننده به نظر برسد و برای ارتباط برقرار کردن با شخصیت‌ها و داستان، تجربه نسخه “ساین” ضروری است. ایراد بعدی این است که یک سری از شخصیت‌های بازی برخلاف نسخه پیش (که تمام شخصیت‌های قابل بازی نقش مهمی در آن ایفا می‌کردند)، نقش بسیار بسیار کوچکی در داستان بازی دارند. به عنوان مثال، “جَم” (Jam Kuradoberi) نه تنها داستانی در بخش اپیزود ندارد، بلکه در بخش داستانی اصلی نیز تنها در حد یک سکانس حضور پیدا می‌کند و این سوال را به وجود می‌آورد که نمی‌شد به جای او، “آنجی” (Anji) یا “تِستمنت” (Testament) را به این نسخه اضافه می‌کردند؟!

و اما در مورد اپیزود. در این بخش (که باید حتما قبل از شروع بخش داستانی، کاملا به پایان برسد)، داستان هرکدام از شخصیت‌های حاضر در بازی (که چند روز بعد از وقایع نسخه “ساین” شروع می‌شوند) روایت می‌شود. نکته منفی‌ای که در این بخش وجود دارد، این است که بعضی اوقات داستان برخی شخصیت‌ها واقعا درهم به نظر می‌رسد. برای مثال، خط داستانی “بدگای” (Sol Badguy)، “سین” (Sin Kiske) و “والنتین” (Ramlethal Valentine) با هم یکی است؛ ولی با این حال پایان قصه هر سه شخصیت به هم متصل نمی‌شود و هر کدام از این سه نفر، پایان مخصوص به خودشان را دارند که باعث می‌شود بازیکن بالاخره نفهمد در طی سکانس پایانی آن‌ها، دیالوگ‌ها دقیقا و با چه ترتیبی رد و بدل شده است.

 

قبل از این که بخواهیم به سراغ گیم پلی بازی برویم و به بررسی مکانیک‌های جدید آن بپردازیم، اجازه بدهید تا به بخش آموزشی جدید و بهینه شده‌ی بازی سری بزنیم. بخش آموزشی بازی واقعا یکی از بهترین نمونه‌ها در بازی‌های فایتینگ است. بازی در این بخش به خوبی می‌تواند تمام مکانیک‌های سطح پایه و متوسط بازی همانند Gatling Combo وRoman Cancel  را به شما آموزش دهد. هرچند که طولانی شدن بخش آموزشی در برخی مواقع و یا تکرار شدن یک سری از چالش‌ها در طول آن، می تواند باعث آزار مخاطب شود.

در این نسخه، وظیفه یاد دادن حرکات و تکنیک‌های پیشرفته بر عهده بخش ماموریت‌های بازی است. البته این بار، بار آموزشی ماموریت‌های بازی بیشتر شده است و حتی در یک بخش جداگانه، بازی به شما نحوه دفع یک سری از حملات مخصوص شخصیت‌ها و چگونگی مواجهه با آن‌ها را توضیح می‌دهد. علاوه بر بخش ماموریت‌ها، می‌توانید به منوی حرکات ترکیبی یا “کومبو”  (Combo) هم سری بزنید و نحوه اجرای حرکات ویژه هر شخصیت و نحوه “زنجیره” (Chain) کردن آن‌ها پشت سر هم برای اجرای یک کومبو را فرا بگیرید. اما مسئله‌ای که به شدت آزار دهنده است (و در تمام بازی‌های این سبک نیز وجود دارد)، این است که یا کومبو‌های مورد نظر بازی (که در شرایط پیشرفته به چندین Jump Cancel نیاز دارند) اصلا به درد استفاده در داخل بازی و مخصوصا بخش آنلاین نمی‌خورند یا این که برای موفقیت در ماموریت‌های مرتبط با آن‌ها، باید حرکات را حتما با روشی که خود بازی می‌خواهد اجرا کنید و لاغیر (مثل ماموریت Special Moves 22 برای شخصیت “فاست” Faust).

تمام مکانیک‌های گیم پلی با اندکی تغییرات از نسخه قبلی به این نسخه راه یافته‌اند. همچنین مکانیک‌های جدیدی نیز به بازی اضافه شده‌اند که سیستم مبارزات بازی را به سطحی دیگر از پیچیده بودن می‌رسانند. به عنوان مثال، اکنون می‌توان بعد از استفاده از “سپر” (Blitz Shield)، دکمه “های اسلش” (High Slash) را نگه داشت تا بتوان از نسخه شارژ شده این حرکت تدافعی، به عنوان ضدحمله استفاده کرد. یا این که می‌توان علاوه بر استفاده از 50 درصد نوار استرس (Tension) برای اجرای حرکات مخصوص و قدرتی (Overdrive)، کل نوار Burst (که برای رهایی از کمبوهای دشمنان استفاده می‌شود) را نیز مصرف کرد تا بتوان ضرباتی مرگبارتر را به حریف وارد کرد. علاوه بر این، تمامی حرکات نیز مورد بازبینی و تغییر قرار گرفته‌‌اند تا با ورود شخصیت‌های جدید، بازی دچار خطر عدم بالانس نشود.

این بار در این نسخه شاهد 6 شخصیت جدید نسبت به نسخه پیشین هستیم (Johnny – Jack O – Jam Kuradoberi – Kum Haehyun – Raven – Dizzy) که البته تمام آن‌ها جزو شخصیت‌های تاکتیکی/حرفه‌ای محسوب می‌شوند. به عنوان مثال “جَم” یک کارکتر Rushdown است و اگر بازیکن دانش خوبی نسبت به “چِین یا زنجیره‌وار” کردن حملات و اجرای کمبوها نداشته باشد، به هیچ عنوان نمی‌تواند نهایت استفاده را از این کارکتر ببرد. یا “جانی” (Johnny) که استفاده کردن از او با این که بسیار لذت بخش است، ولی برای یک بازیکن کم تجربه به مانند یک کابوس می‌ماند.

 

گرافیک بازی درست همانند نسخه پیشین، عالی کار شده و به لطف یک سری مراحل جدید (مثل مرحله Colony در تصویر بالا که در بسیاری از نسخه‌های قبلی این سری هم قابل مشاهده بود) حتی زیباتر از قبل نیز به نظر می‌رسد. علاوه بر ارتقاهای گرافیکی، درست برخلاف نسخه پیش برای تمام شخصیت‌های حاضر در بخش داستانی، مدل سازی صورت گرفته و حتی انیمیشن‌های جدیدی به قسمت‌های بعد از پیروزی یک سری از کارکترها (مثل I-No) اضافه شده است. علاوه بر این موارد، بازی اکنون به شدت به یک “گیلتی گیر” کلاسیک تبدیل شده است. آن افکت‌های خاص تصویری موقع تمام کردن کار حریف با حرکات Overdrive را به خاطر دارید؟ آن فونت‌های خاص سری چطور؟ هر دوی این موارد دوباره و در این نسخه به سری بازگشته اند که می‌توانند طرفداران قدیمی را راضی کنند.

همچنین در اقدامی جالب و درست برخلاف بازی‌هایی مثل نسخه PC بازی Dead or Alive 5 و Mortal Kombat X، در این نسخه شاهد این هستیم که ضربات عملا بر روی مدل‌های شخصیت‌ها تاثیر می‌گذارند. یعنی هرچقدر شخصیتی که با آن مبارزه می‌کنید بیشتر از سوی حریف ضربه بخورد، لباس‌هایش کثیف‌تر می‌شود و حتی خراش‌هایی نیز بر روی همان لباس‌ها و حتی اعضای بدنش نیز ظاهر می‌شود که تا پایان مبارزه روی آن‌‌ها باقی می‌ماند.

ولی آیا نسخه PC به قدری خوب ساخته شده تا بتوان از این بازی لذت برد؟ یا این که باز هم با یک پورت نصفه و نیمه روبرو هستیم؟ خوشبختانه این بار، بازی یک پورت مستقیم از نسخه کنسولی نیست و همچنین بهینه سازی آن نسبت به میزان تجربه تیم PC این استودیو و سایر بازی‌های بزرگ امسال واقعا خوب است. بازی بهینه اجرا می‌شود و این کاملا در تضاد با نسخه “ساین” قرار دارد که برای دریافت یک سرعت فریم مناسب در مواردی حتی به دستکاری فایل‌های تنظیماتی موتور گرافیکی بازی نیاز بود. هرچند که بعضی اوقات وجود عباراتی مثل “لطفا دیسک بازی را خارج نکنید” یا “تلویزیون خود را تنظیم کنید” توی ذوق می‌زند.

در انتها به بخشی می‌رسیم که حتی می‌شد در مورد آن هیچ حرفی نزد: موسیقی! در این بحث، فرقی ندارد که این سری‌بازی‌ها در چه سبکی باشند یا در چه سطحی قرار داشته باشند؛ چون موسیقی این سری همیشه خارق العاده ظاهر شده است و این نسخه هم از این قاعده مستثنی نیست. موسیقی‌های طراحی شده برای این نسخه و شخصیت‌های جدید، واقعا عالی هستند؛ مخصوصا موسیقی تم Raven (با نام Tsuki No Shihai) که هیجان مبارزات را به شدت بالا می‌برد.

بازبینی تصویری:

لذت دیدن Instant Kill‌های شخصیت‌های بازی (مخصوصا Dizzy) را نباید به هیچ وجه از دست دهید!

بخش جدید FAQ در حین مبارزه می‌تواند برای یادگرفتن و یا یادآوری سریع مکانیک‌های بازی استفاده شود.

ماهیگیری! روشی ارزان ولی کُند برای بدست آوردن آیتم‌های مختلف!

در بخش Digital Figure و با ابزارهای متعددش، می‌توانید تصاویر دلخواه خودتان را بسازید.

بخش M.O.M اکنون بهتر از هر زمان دیگری شده و قابل دسترس‌تر است.

بخش آنلاین خشک و خالی بازی در نسخه PC. فعلا خبری از آن لابی‌های بزرگ نسخه‌های کنسولی نیست.

و داستان فوق العاده‌ی بازی با یک پایان دراماتیک، پُر کشش و پُر تعلیق (Cliffhanger) تمام می‌شود. اتفاقات نسخه بعد بدون شک دیوانه وار خواهند بود.

نکات مثبت:

بهینه سازی بازی بهتر از “ساین” است

ویژگی‌های گرافیکی جدید و بهبود یافته

داستان فوق العاده

اضافه شدن سیستم Stylish Mode

بخش M.O.M بهتر از گذشته است

نکات منفی:

قیمت گذاری ناعادلانه روی PC

داستان می‌تواند برای تازه واردین گیج کننده باشد

مالتی پلیر بازی (دوباره) قفل ریجن دارد

نبود لابی‌ها در بخش مالتی پلیر برخلاف نسخه کنسول

سخن آخر:

Guilty Gear Xrd -REVELATOR- به راستی بهترین بازی مبارزه‌ای عرضه شده در چند سال اخیر است. بازی نه تنها برای بازیکنان تازه وارد قابل دسترسی است، بلکه حتی بازیکنان حرفه‌ای و طرفداران قدیمی سری را هم راضی می‌کند.

Verdict

Guilty Gear Xrd -REVELATOR- is the best fighting game released in the last few years. It’s not only accessible for new players, but also can satisfy the hardcore players and old fans of the series as well

Positive Points

Optimization is better than Xrd SIGN

New & improved graphical features

Amazing story

Addition of stylish mode

M.O.M mode is better than before

Negative Points

Unfair pricing on PC

Story can be confusing for newcomers

Multiplayer is region locked (Again)

No lobbies in multiplayer unlike console versions

Final Score: 9.5 Out of 10

پردیس گیم