نقد و بررسی Injustice 2

“به قلم محمد تقوی”

سقوط خدایان

Injustice با وجود تمام مشکلاتش یکی از سورپرایزهای ناب سال 2013 بود، به خصوص برای هواداران کمیکی (و حتی دقیق‌تر هم باشیم برای DCبازها!). از داستان B Movie گونه با روحیه‌ای بسیار نزدیک به کمیک‌ها تا گیم پلی لذت بخشش، بازی در هر زمینه‌ای حرفی برای گفتن داشت. پیش از تجربه‌ی Injustice 2 و براساس ساعت‌های متمادی‌ که با نسخه‌ی اول سپری کردم، انتظارم یک ادامه‌ی قابل قبول و در شان تیم Nether Realm بود. اما Injustice 2 یک تکرار صرف نیست؛ یک ادامه‌ی شگفت انگیز و بسیار سطح بالاست و آشی که این استودیو برای ما پخته، مخلوطی است بی‌نظیر از گیم پلی بی‌ عیب و ایراد، مودهای مبارزاتی اعتیادآور و یک داستان فوق العاده که با گرافیک و صدای درجه یک، غذایی بس لذیذ و خوش طعم به ما تحویل می‌دهد!

از همان شروع مبارزه‌ی اول، میزان کار و دقت تیم Nether Realm در تک تک مدل‌های مبارزان، انیمیشن‌ها و حتی جزئیات ریزتر محیط نمایان می‌شود. مکانیک مبارزات دگرگونی بزرگی نداشته و بیشتر به تکنیک‌ها و تغییرات ریزتر تقسیم بندی می‌شود. [مثلا نوار قابلیت‌های ویژه به چهار بخش تقسیم شده تا استفاده از آن‌ها در طی مبارزه موثرتر باشد. تعدادی حرکت جاخالی جدید هم می‌تواند در مبارزات دردسر ساز بسیار کارساز باشد.] اما به طور کلی هنوز هم با آن سیستم مبارزات لذت بخش روبروییم. بزرگترین نکته‌ی قوت این مسئله این است که یادگیری گیم پلی Injustice 2 بسیار آسان و قابل دسترس است و یک بخش آموزشی مفصل هم تدارک دیده شده (در کنار محوطه‌ی تمرینی) تا گیمر به راحتی از هر مبارز ممکن استفاده کند. در عوض یادگیری و نحوه‌ی به کارگیری صحیح مبارزان به خصوص در درجات سختی بالاتر (و یا مسابقات حساس چند نفره!) نیاز به تمرین و تلاش مستمر در کنار دقت و استراتژی صحیح در هر مبارزه (و گاهی هم کمی شانس!) دارد.

آن تمایز خاصی که میان مبارزان در نسخه‌ی اول بود، این بار حتی به مسئله‌ای فراتر از حرکات مختلف و شیوه‌ی مبارزه تبدیل شده و اکنون هر مبارزی هویت منحصر به فرد خود را در ذهن گیمر جا می‌گذارد. دلیل این مسئله به آن برمی‌گردد که تک تک شخصیت‌های Injustice 2 قابل ارتقا و شخصی سازی هستند. سیستم Gear یا لباس‌های خاص برای هر مبارز که پیش از عرضه‌ی بازی تاکید زیادی بر رویش شده بود، جزو نقاط درخشان بازی است. لباس‌هایی که در مبارزات به دست می‌آیند یا در جعبه‌های Loot (که به سبک Overwatch یا پس از انجام موارد خاص به گیمر تعلق می‌گیرند یا قابل خریدند) یافت می‌شوند نه تنها از دید بصری به مبارزان تمایز می‌بخشند بلکه قدرتشان را نیز افزایش می‌دهد. دو سیستم نیز تعریف شده‌اند که یکی ویژگی‌های یک لباس را به دیگری می‌بخشد (مثلا اگر من از کلاه‌ خود New 52 فلش خوشم می‌آید اما ویژگی و توانایی‌های کلاه عصر نقره‌ای اش را بیشتر می‌پسندم، می‌توانم آن را به کلاه New 52 انتقال دهم.) و دیگری سطح لباس را در حد کاراکتر می‌برد تا استفاده‌ی بهینه‌تری از آن کنیم مثلا دستکش سطح 18 به شخصیت سطح 10 نمی‌خورد اما از این طریق قابل استفاده خواهد شد.

این میزان گستردگی در شخصیت سازی و ارتقاء یک بعد کاملا جدید به تجربه‌ی کنونی Injustice برای افزایش ساعات بازی افزوده اما کار اینجا تمام نمی‌شود. از دید محتوا، Injustice 2 یکی از کامل‌ترین و کم‌نظیرترین نمونه‌های موجود در بازار است. جدا از بخش داستانی (که مفصلا به آن خواهیم پرداخت) و صد البته بخش آرکید که سنت همیشگی بازی‌های مبارزه‌ای بوده، Multiverse یکی از پویاترین و مفصل‌ترین بخش‌هایی است که برای یک بازی تهیه شده. معرفی این بخش اگر کمی با دنیای DC آشنا باشید، آشنا خواهد بود. Multiverse یک راست از دل طرح Infinite Earth یا دنیاهای موازی کمیک‌ها برآمده و نحوه‌ی ارائه‌اش بی‌نظیر است. در Multiverse در آن واحد با چند زمین تحت خطر روبروییم و هر زمین تعدادی ماموریت (که هر کدام زنجیره‌ای از مبارزاتند) دارد و هر زمین یک سری Objective مرتبط با ماموریت. مثلا این ماموریت را با فلان شخصیت انجام دهید یا در این ماموریت ضربه نخورید. چنین پویایی، خود به خود گیمر را مشتاق خواهد کرد که سری به Brother Eye بزند و دنیاهای به خطر افتاده را از سرنوشت شومشان نجات دهد.

بخش چند نفره هم چند تغییر جالب توجه به خود دیده که سرآمدش Guild‌ها هستند. اکنون دوستانی که Injustice بازی می‌کنند می‌توانند دور هم جمع شده و یک گروه تشکیل دهند. هر گروه اهداف متفاوتی می‌تواند تعیین کند که هم ارزش مالی دارد با توجه به آن که یک سیستم Loot مجزا نیز برای آن‌ها تدارک دیده شده و هم جایگاه آن Guild را بالا خواهد برد. بحث‌هایی مثل عدم تعادل مبارزان به سبب لباس‌شان نیز از میان رفته و لباس‌های مختلف در مسابقات چند نفره تنها ظاهر بصری متفاوتی به شخصیت‌ها می‌دهد. خوشبختانه مسائلی مثل سرورهای کند و از کار افتاده‌ی دوران Mortal Kombat X در زمان عرضه‌ی Injustice 2 وجود نداشت و با یک سرویس دهی بهینه و قابل قبول از سوی وارنر روبرو بودیم.

و در نهایت گل سرسبد Injustice 2 یعنی بخش داستانی‌اش که از دید روایت، ارزش‌های بصری و صوتی و صد البته کارگردانی به راحتی همین فیلم‌های کنونی DC را زیر پا می‌گذارد و خود را به اثری شاخص تبدیل می‌کند. روایت بازی، ادامه‌ی مستقیمی است بر نسخه‌ی اول و ماجراهای زمین پس از رژیم دیکتاتوری سوپرمن نسخه‌ی اول را نشان می‌دهد. اما ظهور یک دشمن مشترک، دستان بروس را می‌بندد. اکنون وقت اتحاد دوباره‌ی لیگ عدالت فرا رسیده تا برای لحظه‌ای اندک دوباره برای نجات زمین بجنگند. جهش بصری بازی به نسبت نسخه‌ی اول، تجربه‌ی بسیار سینماتیک‌تری را القا کرده و مدل سازی دقیق شخصیت‌ها در کنار صداگذاری فوق العاده‌شان، به تک تک دیالوگ‌ها روح می‌دمد و شخصیت‌ها را از “کمیک بودن صرف” به “آدم‌هایی با اهداف و صفاتهای منحصر به فرد” بسط می‌دهد؛ موضوعی که حتی برای شخصیت‌های همیشه کتک خورده (مثل Bane) هر چند با غلظت کم‌تر دیده می‌شود. اما این روند کلی داستان و پیشروی‌اش است که در نهایت داستان Injustice 2 را به یکی از به یاد ماندنی‌ترین داساتن‌های تاریخ (و بی‌شک بهترین داستانی که برای یک بازی مبارزه‌ای) تبدیل می‌کند.

بازبینی تصویری

سقوط ارزش‌های ابرقهرمانی، یکی از مضامین اصلی داستان بازی است

کارگردانی ‌کات سین‌های بازی فوق العاده است، چیزی در حد بهترین اکشن‌های هالیوودی!

داستان در مقاطعی، اجازه‌ی انتخاب میان دو شخصیت را می‌دهد.

بخش Multiverse. دقت کنید که هر زمین، مدت محدودی برای نجات یافتن دارد بنابراین وقتتان را تلف نکنید!

شجعبه‌های Loot یا به قول بازی Mother Box.

تنها نکته‌ی منفی بازی در سیستم Microtransaction نهفته. رنگ لباس دوستان سوپرهیروئی از تنها با واحد پولی عوض می‌شود که می‌توان خریدشان. صد البته این مورد تاثیری بر روی گیم پلی ندارد اما بحث ابرقهرمانان و لباس‌هایشان در کامیک‌های معروف است. وقتی سوپرگرل را به شکل Daughter of Krypton می‌بینم، هوس می‌کنم دیگر!

میزان توجه شگفت انگیز به جزئیات با توجه به پیشرفت عظیم گرافیکی ستودنی است.

Level Transition و حضور افتخاری افرادی مثل Killer Croc!

طراحی جوکر که باعث آزردگی طرفداران شده بود، چندان هم بد نیست! (به دیالوگش توجه کنید که چگونه کازپلی را به تمسخر می‌گیرد!)

نکات مثبت

تکرار عناصر موفق نسخه‌ی اول مثل مبارزات نرم، دقیق و جذاب

سیستم Gear و Loot با دقت بالا طراحی شده‌اند

محتوای تک نفره و چند نفره بدون اغماض می‌تواند ماه‌ها (و حتی سال‌ها!) گیمر را مشغول کند

جهش بصری ملموس در کنار تکرار موفقیت صوتی پیشین

بخش داستانی بازی مافوق تصور است!

نکات منفی

Microtransaction و DLC روز اول (اتشی که بیشتر آن را زیر سر Warner می‌دانم!)

سخن آخر

Injustice 2 ترکیبی است از ایده‌های نوین در کنار پایه و اساس محکم بازی‌های Nether Realm. پیشرفت شگرفش نسبت به نسخه‌ی اول به کنار، بازی به قدری در تک تک بخش‌هایش عمیق و گسترده است که می‌توان در کسری از ثانیه غرق شد و ساعات متمادی در دنیاهای DC صرف کرد. اصلا مهم نیست کمیک باز نیستید، Motal Kombat دوست ندارید یا اصلا از بازی‌های مبارزه‌ای بیزارید؛ مطمئن باشید از تجربه‌ی Injustice 2 پشیمان نخواهید شد.

Verdict:

Injustice 2 is a combination of the core gameplay NetherRealm always nails and some novel ideas that mix really well. Let’s put aside the giant leap the studio has taken, each part of the game is so deep and done so well that lets you dive in within seconds and spend hours with it. It doesn’t matter if you’re not a comic book guy (or girl!), You don’t like Mortal Kombat or you just hate fighting games. Injustice 2 is an experience that you won’t regret.

Score: 9.5

پردیس گیم