احتمالاً خیلی‌ها بازی Super Meat Boy را به یاد دارند. عنوانی که در اواخر سال ۲۰۱۰ عرضه شد و با درجه سختی بالای خود که نیاز به دقت عمل فوق‌العاده بالایی داشت، مورد استقبال بخش عظیمی از کاربران قرار گرفت و تبدیل به الگویی در ساخت بازی‌های سخت پلتفرمر شد. بازی Shio یکی از بازی‌هایی است که با الهام از Super Meat Boy ساخته شده است و در ادامه به بررسی بازی می‌پردازیم.

——————————————-

نام بازی: Shio

سازنده: Coconut Island Studios

ناشر: Coconut Island Games

تاریخ انتشار: ۵ مه ۲۰۱۷

سبک: پلتفرمر

پلتفرم: PC

——————————————-

پیش از بررسی بازی، در مورد منبع الهام آن یعنی Super Meat Boy صحبت می‌کنیم. Super Meat Boy از جمله بازی‌هایی بود که بار سنگینی را در مطرح کردن بازی‌های مستقل بر عهده داشت. در سال ۲۰۱۰، هر چند بازی‌های مستقل کم نبودند ولی به هیچ وجه وضعیت آن‌ها مثل امروز نبود. Super Meat Boy و چندین عنوان دیگر نظیر Fez و Braid در چند سال گذشته نقش به سزایی در رونق دادن به بازی‌های مستقل داشته‌اند و امروزه شاهد حجم عظیمی از بازی‌های مستقل و کوچک هستیم که توسط استودیوهای کوچک و یا یک نفر به تنهایی ساخته شده و با استقبال بسیار خوب بازیکن‌ها رو به رو می‌شوند.

Super Meat Boy در مورد یک تکه گوشت قرمز مکعبی بود که دوستش توسط شخصی به نام Dr. Fetus دزدیده می‌شود و حال باید مراحل بازی را برای رسیدن به این شخص دنبال کند. مراحل بازی پر از انواع و اقسام خطرات وحشتناک و عجیب و غریب بودند. از چاه‌های بی‌انتها گرفته تا چرخ دنده‌های نوک تیز که با کوچک‌ترین برخوردی شخصیت اصلی را تکه‌تکه می‌کردند. تنها وسیله اصلی او برای عبور از مراحل، توانایی‌اش در پرش بود. Super Meat Boy با پریدن روی دیوارها می‌توانست تا مدتی روی آن‌ها سر بخورد یا دوباره از روی دیوار به بالا بپرد و از همین طریق باید به پیشروی در بازی می‌پرداختید. به دلیل ساختار طراحی مراحل بازی، Super Meat Boy عنوانی بسیار دشوار محسوب می‌شود و باید واقعاً سرعت عمل بالایی داشته باشید تا بتوانید در مقابل خطرات موجود در بازی واکنش نشان بدهید. حتی چالش‌هایی مبنی بر سرعت تمام کردن مراحل در بازی نیز وجود داشت که طبیعتاً نیاز به مهارت بسیار بیش‌تری نیز دارد. از نظر گرافیکی نیز این بازی با گرافیک خوب پیکسلی خود توانست نظر طرفداران را به خود جلب کند.

به هر حال عناوینی نظیر Super Meat Boy نشان دادند که هنوز هم بازی‌های سخت پلتفرمر طرفدار دارند و می‌توان با عرضه یک بازی پلتفرمر سخت، به چنان موفقیتی دست یافت که بازی‌ای که در ابتدا تنها برای Xbox 360 و PC منتشر شده بود پای خود را به بسیاری از پلتفرم‌های دیگر باز کند.

اما برسیم به بازی Shio؛ به گفته خود سازندگان این عنوان با الهام از Super Meat Boy ساخته شده و کسانی که از Super Meat Boy خوششان بیاید، از این عنوان نیز خوششان می‌آید. در همین ابتدا وضعیت کلی بازی را مشخص می‌کنیم. اگر از Super Meat Boy خوشتان بیاید، از Shio نیز خوشتان خواهد آمد اما نباید انتظار یک Super Meat Boy جدید را از آن داشته باشید.

داستان بازی در مورد مردی مرموز و با ماسک است که در جایی شبیه کشور چین زندگی می‌کند. این که سر دنیای بازی چه آمده است و چرا شخصیت اصلی ماسک دارد معلوم نیست. جو کلی حاکم بر محیط بسیار افسرده و تاریک است و شخصیت اصلی در این محیط غم بار به پیشروی ادامه می‌دهد. دقیقاً مشخص نیست که هدف او از زدن ماسک چیست و چه اتفاقی برای او افتاده است ولی به نظر می‌رسد که او خانواده‌اش را از دست داده است و حال وظیفه بازیکن است که داستان او را کشف کند.

طبیعتاً از چنین بازی‌هایی برای کاراکترها انتظار شخصیت پردازی خاصی انتظار نمی‌رود. این بازی نیز خیلی شخصیت پردازی جالبی ندارد و در طول بازی نیز به جز پروتاگونیست، با چند شخصیت دیگر هم رو به رو می‌شوید که حضوری کاملاً جزئی دارند و آن‌قدر مطرح نیستند که برای آن‌ها شخصیت پردازی خاصی بتوانیم متصور شویم. برخلاف Super Meat Boy بازی در بخش اصلی داستان خود شخصیت منفی خاصی را مقابل شخصیت اصلی قرار نمی‌دهد و از این پتانسیل استفاده‌ای نمی‌کند. با همه این موارد در طول بازی و دیالوگ‌های آن که به صورت متنی روایت می‌شوند، مفاهیم استعاری وجود دارند که هر چند شاید خیلی مورد توجه قرار نگیرند ولی به هر حال یک نکته مثبت برای بازی محسوب می‌شوند.

نمی‌شود داستان بازی را در سطح خوب دسته بندی کرد ولی طبیعتاً برای عنوانی که بیش‌تر تمرکزش بر روی خلق مراحل دشوار پلتفرمر است، این داستان انگیزه کافی برای پیشرفت در مراحل را ایجاد می‌کند. به خصوص در مقایسه با داستان خیلی سرراست Super Meat Boy، این بازی بهتر عمل می‌کند و از این نظر خرده‌ای به آن وارد نیست.

اما بپردازیم به اصلی‌ترین بخش این بازی یعنی گیم پلی آن. همان طور که پیش‌تر گفته شد بازی الهام گرفته از Super Meat Boy است. با این حال باید یک موضوع را در همین اول مقاله گفت که اصلاً انتظار سرعت عنوانی نظیر Super Meat Boy را از Shio نداشته باشید. مبنای کار در Shio بر دو چیز استوار است. پرش و استفاده از فانوس شخصیت اصلی. با وجود شباهت‌های این عنوان از نظر طراحی مرحله به Super Meat Boy با این حال هر دو مکانیزم اصلی آن تا حدودی با آن عنوان تفاوت داشته و جلوی شباهت بیش از حد را می‌گیرند.

سیستم پرش بازی، کاملاً یک سیستم ساده پریدن است و از هیچ یک از قابلیت‌های این سیستم نظیر نگه داشتن شخصیت روی دیوارها که در Super Meat Boy وجود داشت نیستیم؛ اما مکانیزم استفاده از فانوس، کلید اصلی ایجاد تنوع در بازی است. در محیط بازی تعدادی فانوس هوایی وجود دارند که اگر در حال پرش از فانوس دستی شخصیت اصلی روی آن‌ها استفاده کنید، می‌توانید توانایی پرش شخصیت را تقویت کنید. بدین ترتیب و با ترکیب نحوه قرار گیری این فانوس‌ها و سرعت عمل لازم در استفاده از آن‌ها، معماهای اصلی بازی شکل می‌گیرند. البته باید توجه کرد که فانوس‌های موجود در مراحل تنها جنبه پرش ندارند و گاهی باعث باز شدن مسیر عبور شخصیت اصلی نیز می‌شوند.

شیوه طی کردن مراحل بازی نیز با Super Meat Boy تفاوت دارد. Super Meat Boy ساختاری مرحله‌ای داشت ولی این بازی به صورت مرحله‌ای نیست و در طول محیط بازی به طور مداوم پیشروی می‌کنید و با رسیدن به فانوس‌های خاصی در محیط بازی، عملکرد شما ذخیره می‌شود. این مورد تا حدودی به پیوسته نشان دادن داستان بازی کمک کرده است و باعث می‌شود حس کنید که در حال مشاهده یک داستان همگن هستید و با قطعات بریده‌بریده یک داستان رو به رو نیستید.

اما اصلی‌ترین مورد در زمینه گیم پلی Shio طراحی مراحل آن است. بدون شک این بخش شبیه‌ترین بخش بازی به Super Meat Boy است. چالش‌های اصلی شخصیت، چرخ دنده‌ها، دیوارهای خاردار و امکان سقوط کردن هستند که کاملاً از نظر شیوه کار شبیه Super Meat Boy طراحی شده اند. سازندگان Shio برای طراحی معماهای بازی کاملاً از Super Meat Boy الهام گرفته‌اند و اگر خودتان این عنوان را تجربه کرده باشید، به خوبی به شباهت‌های طراحی مرحله‌ای دو عنوان پی می‌برید.

با این وجود سازندگان خالی از نوآوری نیز نبوده‌اند و همین سیستم فانوس که قبلاً اشاره شد و نحوه اثرگذاری آن در بخش‌های مختلف بازی باعث جذابیت بازی می‌شوند. همچنین استفاده خاص از عنصرهایی نظیر باد و یا آتش متمرکز شده خورشید در قسمت‌های دیگر بازی به تدریج بر جذابیت آن می‌افزایند و به هر حال بازی تا آخر خیلی کم حالت تکراری به خود می‌گیرد و کیفیت کلی اثر حفظ می‌شود.

بزرگ‌ترین مشکل گیم پلی شاید مربوط به سرعت آن باشد. قطعاً بازی‌ای که خود را با Super Meat Boy مقایسه می‌کند باید سرعت بالایی داشته باشد ولی Shio به هیچ وجه آن سرعت و هیجان ناشی از آن را در خود ندارد. البته بازی همچنان عنوان کندی نیست و نیاز به سرعت بالایی دارد ولی کلیت بازی به شکلی است که نیاز به عکس العمل بالا و لحظه‌ای Super Meat Boy ندارید. این موضوع شاید در نگاه اول خیلی مهم به نظر نرسد ولی باعث یک فاصله کیفی بسیار زیاد میان Shio و Super Meat Boy می‌شود که منجر شده این عنوان به هیچ وجه نتواند به جایگاه خاص Super Meat Boy نزدیک شود زیرا تنش‌زاترین عامل آن یعنی نیاز به عکس‌العمل سریع، هر چند در Shio همچنان وجود دارد ولی در سطح پایین‌تری از Super Meat Boy قرار می‌گیرد.

عموماً بازی‌های این سبک برای کنترل بازی استفاده از کنترلر را پیشنهاد می‌کنند و برای Shio نیز طبیعتاً تجربه با کنترلر بسیار بهتر از کیبورد است. با این وجود باید این را هم بگویم که انجام این عناوین با کیبورد غیرممکن نیست و خود من مراحل اصلی Super Meat Boy را با استفاده از کیبورد به اتمام رسانده‌ام ولی طبیعتاً تجربه آن بسیار طاقت فرساتر از انجام بازی با کنترلر است. البته شایان ذکر است که Shio تا حدودی مشکلاتی در زمینه مدت زمان عکس‌العمل به کنترلر مشکل دارد. خوشبختانه این مشکل در حین کارهای پلتفرمینگ و سریع بازی وجود ندارد ولی در حین راه رفتن معمول شخصیت اصلی روی سطوح صاف، تغییر جهت سریع کنترلر با اختلاف زمانی درون بازی اعمال می‌شود که تا حدی آزار دهنده به نظر می‌رسد.

باید به این نکته نیز اشاره کرد که بازی مراحل مخفی نیز دارد که عموماً چالش‌هایی بسیار سخت‌تر از مراحل اصلی را رو به روی شما قرار می‌دهند و باید با سرعت عمل فوق‌العاده‌ای برای عبور از آن‌ها اقدام کنید. با به پایان رساندن این چالش‌ها، بخش‌هایی از گذشته شخصیت آشکار می‌شود و در اصل این قسمت‌ها برای کمک به داستان بازی طراحی شده‌اند.

با همه این نکات، باید گفت که گیم پلی بازی در سطح خوبی قرار دارد. با وجود الهام گرفتن‌هایی از Super Meat Boy اما همچنان Shio عناصر منحصر به فرد و خاص خود را دارد که آن را تا حد زیادی از Super Meat Boy متمایز می‌کند. همچنان هم در بعضی چالش‌ها باید آن‌قدر آن بخش را تکرار کنید تا تقریباً انگشتان دستتان مسیر حرکت را حفظ شوند و به طور خود به خودی مرحله را انجام دهید که این مورد از جمله ویژگی‌های مثبت این گونه عناوین است. با این وجود کمتر بودن تأثیر سرعت عمل بالا در این بازی باعث می‌شود که از نظر کلی فاصله‌ای نسبتاً قابل توجه با Super Meat Boy داشته باشد و نتواند به جایگاه آن عنوان دست پیدا کند.

مطمئناً یکی از مواردی که می‌تواند باعث افزایش کیفیت بازی‌های مستقل و کوچک بشود، گرافیک هنری آن‌هاست. در این زمینه عملکرد سازندگان بسیار عالی و ستودنی است. برخلاف Super Meat Boy که گرافیک پیکسلی داشت، این عنوان از یک گرافیک بسیار روان و خوب استفاده می‌کند. مناظر بازی همچون تابلوهای نقاشی هستند و همگی به خوبی طراحی شده‌اند و در عین زیبایی، با ترکیب بندی خوب عناصر محیطی حس غم و افسردگی موجود در بازی نیز از تصاویر قابل فهم است. خوشبختانه فضاها اصلاً حالتی تکراری به خود نمی‌گیرند و انواع اقسام محیط‌های مختلف با تم‌های رنگی متفاوتی را شاهد هستیم. مثلاً بعضی بخش‌ها تم‌های تاریک و شبیه شب دارند و قسمتی نیز تم نارنجی پررنگ حین غروب و این تم کلی با شکل چالش‌های آن قسمت از بازی نیز هماهنگی دارد و در کل بازی را در سطح بسیار بالایی از لحاظ گرافیک هنری قرار می‌دهد. از نظر گرافیک فنی به طور کلی بازی‌هایی با این سبک خیلی مورد بررسی قرار نمی‌گیرند. بازی به طور کلی روی اکثر سیستم‌ها به بهترین شکل اجرا می‌شود و از لحاظ بهینه سازی مشکل خاصی ندارد و ایراد خاصی به این بخش وارد نیست.

در زمینه موسیقی بازی عملکرد بسیار خوبی دارد. آهنگ‌های طراحی شده برای بازی به خوبی با فضای آن و حس و حال معماهای بازی هماهنگی دارند و ضمن القای هیجان کافی برای حل معماهای پلتفرمینگ بازی، حس افسردگی، غم و مرموز بودن نیز در بعضی از آن‌ها وجود دارد. در هر حال، این هماهنگی موسیقی با محیط بازی نکته بسیار مثبتی برای آن است و کیفیت بالای موسیقی‌ها نیز باعث می‌شود گاهی برای ادامه یافتن موسیقی هم که شده به انجام بازی بپردازید.

نتیجه‌گیری نهایی:

Shio، عنوانی موفق در میان عناوین پلتفرمری است که برای افراد دوستدار چالش و سختی طراحی شده است. بازی تا حد زیادی از Super Meat Boy الهام گرفته است که البته با وجود نوآوری‌های موجود در بازی، به هیچ وجه یک کپی صرف از این عنوان نیست و ویژگی‌های متمایز کننده خود را دارد. گرافیک هنری بازی بسیار عالی طراحی شده است و موسیقی نیز وظیفه خود را به خوبی انجام می‌دهد. با همه این‌ها، به دلیل یکسری مشکلات نظیر نداشتن آن سرعت و ریتم بالای Super Meat Boy، این بازی نمی‌تواند هم سطح آن عنوان قرار بگیرد ولی با همه این‌ها این بازی مورد پسند اکثر طرفداران بازی‌های پلتفرمر چالش برانگیز خواهد بود.

گیمفا