سال ۲۰۲۹ فرا رسیده است و بطور عجیبی در یک دهه ی گذشته هیچ جهش یافته ی جدیدی به دنیا نیامده است که این مسئله به طرز عجیبی مشکوک به نظر می رسد. ولورین/لوگان (هیو جکمن) اکنون با نام اصلی خود جیمز هاولت به عنوان یک راننده ی لیموزین کار می کند و سعی دارد تا از قدرت خود استفاده ی کمتری داشته باشد. با این حال او درگیر یک ماموریت مخفی خطرناک در ارتباط با یک سلاح کشتار جمعی، نزدیک مرز آمریکا و مکزیک می شود. سلاحی که پروفسور چارلز خاویر (پاتریک استوارت) آن را ساخته است ولی با توجه به شرایط روانی خود، قدرت کنترل آن را ندارد.
لوگان در تلاش است تا طرحی برای زندگی خود و چارلز پیاده کند تا هر دوی آنها در یک فاصله امن از سایر مردم باشند و یک زندگی آرام و بدون صدمه زدن به دیگران را سپری کنند. همه چیز زمانی برای لوگان تغییر می کند که به او در ازای مبلغی پیشنهاد رساندن دختر جوانِ مرموزی به نام لورا (دفنه کین) به مرز کانادا و آمریکا داده می شود. نیروهای دولتی سعی دارند تا لورا را در اختیار خود داشته باشند و این موضوع باعث می شود تا لوگان حقیقت پنهان این دختر را کشف کند؛ او نیز مانند خودش یک جهش یافته می باشد.
فیلم Logan (لوگان) سومین فیلم مستقل ولورین و دومین کارگردانی جیمز منگولد در این سری می باشد و البته با این فیلم سابقه ی حضور ولورین در مردان ایکس به ۱۷ سال رسید. مثل فیلم Deadpool (ددپول)، بیشتر تمرکز لوگان بر روی یک شخصیت می باشد که این مسئله برای طرفداران قدیمی و ثابت ولورین عالی می باشد، اما چنین موضوعی بر روی بیننده های جدید سری فیلم مردان ایکس تاثیر گذاری کمتری دارد.
اگر چه لوگان الهام گرفته از کمیک های مارول می باشد، اما این فیلم بیشتر شبیه به فیلم The Grey (خاکستری) به کارگردانی جو کارناهان می باشد و داستان شخصیتی را بازگو می کند که سعی دارد قدرت خود را مخفی نگه دارد تا زمانی که دنیا به او احتیاج دارد، دوباره از آن استفاده کند. فیلم همچین بسیار سعی داشته است تا بین پایان داستان ولورین و خشونت های زیاد آن ارتباط برقرار کند، ارتباطی که از فیلم نامه نوشته شده توسط جیمز منگولد و همکارانش مایکل گرین و اسکات فرانک نشأت می گیرد.
اگر ولورین تا حالا خشونت کمی را به مخاطبان نشان داده است، اصلا جای نگرانی نیست چون جیمز مگنولد (نویسنده و کارگردان فیلم) تا جایی که توانسته است به همراه فیلمبردار خود، جان ماتیسون (فیلمبردار X-Men: First Class) سکانس های خونین، خشن و پر از مبارزه را برای مخاطبان خود در نظر گرفته اند، مسئله ای که منگولد و هیو جکمن کاملا بر روی آن تاکید داشته اند و از همان ابتدا تمایل خود را برای ۱۷+ بودن فیلم اعلام کرده بودند. علاوه بر این، لحن لوگان طوری است که به عنوان یک فیلم اکشن ارتباط بسیار خوبی بین بازیگران، فیلم نامه و دیالوگ هایشان ایجاد می کند و با وجود صحنه های خشن هنوز هم لحظاتی وجود دارد که نشان دهنده ی یک ولورین متعادل و آرام می باشد.
لوگان این فرصت را در اختیار نامزد جایزه ی اسکار، هیو جکمن قرار داد تا بتواند دوباره بیش از هر کس دیگری خود را دوباره به عنوان ولورین محبوب نشان دهد. اگرچه بخاطر بازی خوب جکمن باید از او ستایش کرد، اما نباید هم بازی او دفنه کین را نیز فراموش کرد، دختر جوانی که باعث بوجود آمدن یک شخصیت به یادماندنی به نام لورا/ایکس ۲۳ شد. لوگان همچنین به پاتریک استوارت این اجازه را داد تا دوباره در نقش چارلز خاویر/پروفسو ایکس حضور داشته باشد و ادامه دهنده ی این نقش جالب و مشهور در سری فیلم مردان ایکس باشد.
در حالی که لوگان بیشتر مختص خودنمایی ولورین می باشد، بازیگران مکمل عملکرد قابل قبولی در نقش های خود داشته اند که از جمله ی آنها می توان به استیون مرچنت در نقش کالیبان که با وجود نبود داستان کافی برای شخصیتش از پس نقش خود به خوبی برآمد، بوید هالبروک در نقش دونالد پیرس و ریچارد ای. گرنت اشاره کرد که آنها نیز به خوبی نقش خود را ایفا کردند. ولی باز هم بیشتر تمرکز فیلم روی سه نقش لوگان، لورا و پروفسور ایکس می باشد.
بعد از اینکه ددپول خود را به عنوان یک فیلم موفق ۱۷+ نشان داد، فیلم لوگان (Logan) نیز حضور موثری در این رده ی سنی با خشونت های خود دارد و باعث تثبیت شخصیت ولورین شده است. لوگان اگر آخرین حضور هیو جکمن در سری فیلم های مردان ایکس باشد، مطمئنا یکی از بهترین بازی های او نیز می باشد و فیلم به بهترین صورت، پایانی برای هیوجکمن و عنوان جذابی برای طرفداران قدیمی و ثابت ولورین است.
بیاتومگ
