وظایف جدید شفر برای خسرو
جناح راست استقلال در این سال‌ها با حضور خسرو حیدری بسیار خطرناک و زهردار بوده است. طراحی حملات، گل‌سازی و گل‌زنی توانایی‌هایی بوده که جناح راست استقلال در این سال‌ها همه را یک‌جا داشته است. در آن سو اما جناح چپ همیشه پاشنه آشیل بوده. پاشنه آشیلی که در فاز هجومی نتوانسته کمک چندانی به استقلال کند و در فاز دفاعی هم بهترین محل برای فروآمدن تیر حریفان بر پیکر استقلال بوده است. این نقطه ضعف باعث شده تا بازیکنان زیادی در این سال‌ها در این پست امتحان شوند. اگر بخواهیم لیست آن‌ها را فقط از زمان منصوریان حساب کنیم به یک سیاهه بلندبالا خواهیم رسید. مگویان، زکی‌پور، یعقوب کریمی، نورافکن و بعضی از بازیکنانی که برای یک بازی یا بیشتر در این پست آزمایش شده‌اند. با تمام فراز و فرودها، پاشنه آشیل پابرجا ماند که ماند.
شفر از همان آنالیزهای اولیه بازی استقلال دست گذاشت روی مشکل این تیم. وابستگی به جناح راست به سانتر و بدون پلن B برای رسیدن به دروازه حریفان. حرف‌های شفر حرف‌های آشنایی بود. مربیان قبلی هم ضعف استقلال را می‌دانستند و هم از نقشه‌هایشان برای برطرف کردن آن گفته بودند اتفاقی که در نهایت نیفتاده بود و سال‌های سال یک استقلال بود و یک خسرو حیدری.
بازی مقابل نساجی اما شفر حرف‌هایش را از حرف فراتر برد. حملات استقلال از جناح چپ و به ثمررسیدن اولین گل از همین مسیر نشان داد که شاید بالاخره زمان این رسیده که استقلال جناح چپش را افتتاح کند. اولین قدم شفر برای حل کردن این مشکل چه بود؟
طبیعی است که شفر از بازیکنی که پیش از این جناح راست را به نقطه قوت تبدیل کرده بود برای جناح چپ هم کمک بگیرد! به همین دلیل بود که در این بازی بارها شاهد حضور خسرو حیدری در جناح چپ بودیم.اتفاقی که البته اولین بار نیست که رخ می‌دهد. پیش از این چندین بار در زمان مظلومی و منصوریان هم ایده حضور خسرو حیدری در جناح چپ اجرا شده بود. عکس‌های زیر حضور خسرو حیدری در جناح چپ را نشان می‌دهد.
این ایده قبلا به نتیجه مطلوب نرسیده بود. حالا شفر فقط به کمک خسرو حیدری به جناح چپ اکتفا نکرده و در بازی با نساجی تصمیم داشت با تعدد بازیکنان در این جناح و حرکات ترکیبی بازیکنان بتواند طراحی حملاتش را از این سوی میدان هم برنامه‌ریزی کند تا این بار ایده حضور حیدری در چپ خیلی زود به بن‌بست نرسد.
اضافه شدن زکی پور به عنوان دفاع چپ، شجاعیان، هافبک چپ به همراه اضافه شدن خسرو از راست و عقب آمدن فرشید اسماعیلی از محوطه جریمه و شیفت جپاروف به سمت چپ، این تعدد بازیکنان را در جناح چپ استقلال اجرا می‌کرد. ایده‌ای که به چند حمله استقلال و سرانجام گل علی قربانی منجر شد. عکس‌های زیر حضور پرتعداد بازیکنان استقلال در جناح چپ را نشان می‌دهد.
تنها مشکل این ایده شاید سن خسرو حیدری باشد. بازیکنی که در سی و چهار سالگی توان رفت و آمدهای مکرر بین جناحین را کمتر از قبل دارد و این برنامه او را زودتر خسته خواهد کرد. اتفاقی که شاید شفر در بلندمدت بتواند راه‌حلی هم برای آن پیدا کند. نقطه قوت این قضیه هم خسرو حیدری است. حیدری تبحر خاصی در سرتوپ زدن دارد و زمانی که در جناح راست بازی می‌کند سرتوپ می‌زند و توپ را با پای چپ یعنی پای غیرتخصصی‌اش سانتر می‌کند اما حضور او در جناح چپ باعث می‌شود بتواند با پای راست سانتر کند که زهر و خطر سانترهای او را چند برابر خواهد کرد.
نکته مثبت بازی نساجی اتکای استقلال به جناح چپش و رسیدن به گل از همین جناح بود. اتفاقی که به همراه نقطه قوت جناح راست استقلال را صاحب دوبال برای پریدن و رسیدن به دروازه حریفان می‌کند. دو بالی که استقلال را بعد از چندین هفته از قفسی که در آن گیر کرده بودند و کم گل می‌زدند و کم حمله می‌کردند رها کرد و به یک تیم هجومی و با موقعیت زیاد تبدیل کرد.
